22. Albo ‒ albo, czyli batalia o przyszłość

Milczenie i słuchanie (wpisane w wiersz) jako forma spotkania z uwzględnieniem wybranych kontekstów

W jednym z zapisków Pasierba ze zbioru Obrót rzeczy. Rok 1991 znajdujemy pytanie dotyczące tego, czy milczenie sprawia, że człowiek wraca do swoich początków. Koresponduje ono wyraźnie z sytuacją przedstawioną w wierszu Szukanie Adama, w której tytułowy bohater milczy, a to Bóg ma głos. Szybko zdajemy sobie sprawę, że zachowanie obu postaci jest znaczące. Cały wiersz ma kształt monologu Ojca. To on jest podmiotem mówiącym  i źródłem naszej wiedzy o charakterze relacji łączących Go z człowiekiem. Stajemy się uczestnikami silnych, ale dyskretnie wyrażonych przeżyć, możemy też rozpoznać kondycję psychiczną Adama. Jesteśmy świadkami, jak w oczekiwaniu na jego odpowiedź Ojciec bierze winę na siebie i przyznaje się do klęski. Okazuje się, że Boża pedagogia jest naprawdę zdumiewająca! Zaczynamy dzięki niej rozumieć, co to znaczy, że życie w pełni jest realizowane dopiero w darze z siebie. W wierszu nie odnajdziemy śladów wzajemności ze strony człowieka.