22. Albo ‒ albo, czyli batalia o przyszłość

Pasierb zdaje się mówić, że takich cnót i takiej postawy zdecydowanie zabrakło Adamowi podczas próby w raju, dlatego nie był w stanie dostrzec w otaczającym go świecie wystarczająco wyraźnie znaków obecności kochającego Boga, w tym darowanej mu kobiety. Podobnie o Ewie w relacji z pierwszym mężczyzną pisał w Tryptyku rzymskim Jan Paweł II, gdzie przypomniał zakorzenienie ich obojga w odwiecznej Miłości^[1]. Co znamienne, na etapie życia w Raju mężczyzna nie potrzebował podpowiedzi, kim jest dla niego kobieta i jak powinien ją w związku z tym traktować. W naturalny sposób odpowiedział wtedy miłością na dar Boga i okazaną dobroć. Odnalazł w sobie właściwy język, żeby odpowiednio wyrazić, co czuło jego niczym jeszcze nieskażone serce. Za pomocą słów potrafił wyrazić swoje człowieczeństwo, a w Ewie odkryć doskonałą odpowiedź Boga na jego pragnienie głębokiej relacji z drugim człowiekiem.