12. „Jakaś siła niezgadniona…”, czyli Ironia Cypriana Norwida

W trzy lata później (1882) spod jego pędzla wyszedł kolejny portret polskiego poety, noszący zwyczajowy dla portretów tytuł: Cyprian Norwid.

Pantaleon Szyndler, Cyprian Norwid, olej na płótnie (1882) ^[1].

To drugie płótno, ostatnia podobizna poety powstała przed jego śmiercią, przedstawiająca sędziwego Norwida, ustylizowanego nieco na proroka, jest powszechnie znane. Tymczasem o wcześniejszym portrecie wiemy dzisiaj dość niewiele.