NPLP
\
Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku
\
L-Ł
\
Jerzy Łanowski

Jerzy Łanowski
Autorka hasła: Maria Kotowska-Kachel

Jerzy Łanowski
Autorka hasła: Maria Kotowska-Kachel

1919-2000

Pseud. i krypt.: Georgius Arvalis; J.Ł.

Historyk literatury, filolog klasyczny, tłumacz, edytor.

Zob. też.: TWÓRCZOŚĆ, OPRACOWANIA (wybór)

BIOGRAM

Urodzony 5 czerwca 1919 we Lwowie; syn Feliksa Łanowskiego, prawnika, urzędnika bankowego, i Wiktorii z Piwockich, z wykształcenia nauczycielki; młodszy brat Zygmunta Łanowskiego, tłumacza. Po ukończeniu w 1937 III Państwowego Gimnazjum im. Króla Stefana Batorego we Lwowie rozpoczął studia z zakresu filologii klasycznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza. W lipcu 1939 na łamach „Wiadomości Historyczno-Dydaktycznych” debiutował recenzją przekładu książki J. Mainzera pt. Walka o dziedzictwo Cezara. W sierpniu tegoż roku podjął pracę jako sekretarz Drukarni Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie. Po wybuchu II wojny światowej i zajęciu Lwowa przez ZSRR kontynuował studia na Uniwersytecie im. I. Franki. W 1941 zawarł związek małżeński z Emilią Łukasiewiczówną. W okresie okupacji niemieckiej Lwowa studiował tajnie oraz pracował jako robotnik fizyczny i portier, uczył także łaciny na konspiracyjnych kompletach. Po opuszczeniu Lwowa przez Niemców ukończył studia na Uniwersytecie im. I. Franki. W 1944/45 pracował w Katedrze Filologii Klasycznej tegoż uniwersytetu. W październiku 1945 przyjechał wraz z żoną w ramach tzw. repatriacji do Polski. Zamieszkał we Wrocławiu, gdzie 1 listopada tegoż roku został zatrudniony na stanowisku młodszego asystenta Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Wrocławskiego (UWr.). Po raz kolejny napisał pracę magisterską i obronił ją w maju 1946. Był współzałożycielem i członkiem Wrocławskiego Koła Polskiego Towarzystwa Filologicznego (PTF), kontynuującego tradycje Koła Lwowskiego (od 1968 zastępca członka Zarządu Głównego; od 1984 wiceprezes, 1986-92 prezes, od 1985 członek honorowy, od 1998 honorowy prezes). W 1947 został sekretarzem technicznym, później także redaktorem wydawnictw PTF i Polskiego Towarzystwa Archeologicznego. W 1947 artykułem pt. Dziwne losy Menandra Ateńczyka rozpoczął współpracę z pismem „Meander”, w którym w latach następnych ogłosił wiele artykułów i recenzji. Od tegoż roku publikował stale w miesięczniku „Eos”, który w 1956-69 współredagował, a w 1967-68 redagował. W 1950 doktoryzował się na podstawie pracy De Monostichis Menandri quae dicuntur quaestiones selectae (promotor prof. Wiktor Steffen). Zajął się badaniem literatury, kultury, nauki i techniki okresu hellenizmu oraz recepcją antyku w literaturze polskiej. Od 1951 ogłaszał tłumaczenia i artykuły w „Pamiętniku Literackim”. Był sekretarzem redakcji rocznika „Archeologia” (1952). W 1955 został mianowany docentem i kierownikiem (do 1984) Katedry, następnie Zakładu Hellenistyki w Instytucie Filologii Klasycznej UWr. W 1955-56 pełnił nadto obowiązki prodziekana Wydziału Filologicznego, a w 1956-59 obowiązki prorektora do spraw młodzieży UWr. W 1956 został członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego (WTN; 1961-64 sekretarz generalny, potem członek zarządu, w 1974 przewodniczący Wydziału I, w 1976 wiceprezes). Przewodniczył komisji wydawniczej serii A WTN. Publikował recenzje książek dotyczących starożytności w „Przeglądzie Kulturalnym” (1957-60). Wyjeżdżał na stypendia naukowe do Francji (1957) i Włoch (1958/59). W 1958 został członkiem Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN (członek prezydium, w 1984 – przewodniczący). Zajął się tłumaczeniami (szczególnie tragedii) z greki i łaciny. Popularyzował antyk, m.in. jako autor gawęd radiowych. Został recenzentem i konsultantem II serii Biblioteki Narodowej. W 1964 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego i stanowisko dziekana Wydziału Filologicznego UWr. W 1964-67 był wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Wiedzy Powszechnej (TWP; od 1969 członek Zarządu Głównego i Rady Naukowej TWP, potem wiceprzewodniczący Rady i Zarządu Wojewódzkiego). W 1967- 85 redagował „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Wrocławskiego. Classica Wratislaviensia” (tu liczne studia). W 1967-72 i następnie w 1981-90 pełnił obowiązki dyrektora Instytutu Filologii Klasycznej i Kultury Antycznej UWr. W 1969 został powołany do Komitetu Redakcyjnego Biblioteki Przekładów z Literatury Antycznej PAN. Inicjował i redagował pismo „Życie Uniwersytetu”. Wykładał na filologii klasycznej, polonistyce, filologii angielskiej i bibliotekoznawstwie UWr. a także w WSP w Opolu oraz na studiach doktoranckich Politechniki Wrocławskiej. Prowadził też zajęcia z dramatu antycznego na Studium Reżyserskim Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie i na Studium Aktorskim, działającym przy Teatrze Polskim we Wrocławiu. Był członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej do Spraw Kadr Naukowych. W 1978-79 zamieścił w londyńskich „Wiadomościach” serię popularnych esejów pt. Gawędy antyczne, w 1981 w „Magazynie Tygodniowym Gazety Robotniczej” cykl artykułów pt. W pogoni za horyzontem. W 1981 otrzymał nagrodę m. Wrocławia. Uprawiał także ulotną twórczość poetycką w języku polskim i łacińskim (fraszki podpisywał łacińską formą imienia i nazwiska: Georgius Arvalis). Był współzałożycielem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Greckiej. W 1985 wszedł do Międzynarodowego Komitetu EIRENE dla Promocji Studiów Starożytniczych w Krajach Socjalistycznych. W 1996 został członkiem korespondentem Wydziału I PAU. W 1998 otrzymał doktorat honorowy Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wchodził w skład Rady Polskiej Akademii Olimpijskiej przy Polskim Komitecie Olimpijskim (PKOl). Należał do międzynarodowych towarzystw: Association Internationale des Papyrologues, Sociéte des Études Grecques, Association Internationale des Études Byzantines. Otrzymał nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki I (dwukrotnie) i II stopnia. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1955), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1993), Medalem Komisji Edukacji Narodowej i odznaką „Zasłużony Nauczyciel PRL”. Zmarł 24 stycznia 2000 we Wrocławiu; tamże pochowany na Cmentarzu Osobowickim.

Uhonorowany pośmiertnie w 2001 Złotym Wawrzynem Olimpijskim, przyznanym przez jury PKOl za całokształt twórczości literackiej, a szczególnie za książkę Święte igrzyska olimpijskie.

Ojciec Wojciecha (ur. 1950), lekarza.

TWÓRCZOŚĆ

  1. Szlakiem cudów starożytności. [Wwa]: KiW 1964, 210 s. Światowid.
    500 zagadek antycznych. Wwa: Wiedza Powsz. 1966, 188 s. Wyd. 2 popraw. tamże 1978.
    O zdegradowaniu kontemplacji. Wokół wiersza Cypriana Norwida „Plato i Archita”. [Współaut.:] E. Marczewski. Wr.: Ossol. 1969, 67 s.
    Materiały XXX Czwartku Naukowego.
  2. Literatura starogrecka. W: Dzieje literatur europejskich. T. 1. Wwa: 1977 s. 13-134. Wyd. nast.: wyd. 2 1979; wyd. osob. popraw. i uzup. pt. Literatura Grecji starożytnej w zarysie. Wwa: PWN 1987, 214 s. Logos; wyd. rozszerz. we współaut. z M. Starowieyskim z podtyt. Od Homera do Justyniana, tamże 1996, 263 s.
    Święte igrzyska olimpijskie. Wwa: KAW 1981, 194 s. Wyd. 2 Pozn.: WP 2000.
    Laudes in virum Romanum Kaleta duodecim lustra celebrantem scripsit Georgius Arvalis. Profesorowi Romanowi Kalecie w 60 rocznicę urodzin Przyjaciele i Koledzy. [Druk okolicznościowy]. Wr. 1984, [4] s.
    Zawiera wiersz autorstwa J. Łanowskiego podp.: Georgius Arvalis.
  3. Wiersze ulotne. [Wr. 2002], [179] s.
    Podp.: Georgius Arvalis. – Wyd. na prawach rkpsu.Nadto artykuły i rozprawy w czasopismach i książkach, m.in.: La passion de Daphnis. „Eos” 1948 z. 1 s. 175-194. – De Monostichis Menandri q[uae] d[icuntur] quaestiones selectae. „Eos” 1950 z. 1 s. 35-74. – „Czarów” Szymonowica parantela klasyczna, pokrewieństwo renesansowe, kształt rodzimy. W: Księga Tadeusza Sinki. Wwa 1951 s. 169-182. – La tempête des „Nostoi” dans la tragédie romaine. W: Tragica I. Wr. 1952 s. 131-151. – [Wstęp do:] Sielanka grecka. Wr. 1953 s. [III]-XC, przedr. tamże 2007. – Dziesięciolecie filologii klasycznej w Polsce. „Eos” 1954/1955 nr 2 s. 245-262. – Jerzy Manteuffel 3 III 1900 –14 I 1954. Wspomnienie. „Eos” 1954/1955 nr 2 s. 3-22. – [Wstęp do:] Arystofanes: Acharnejczycy. Wr. 1955 s. [III]-XXXI, przedr. tamże 1965. – [Wstęp do:] Arystofanes: Żaby. Wr. 1955 s. [III]-CX. – Dyskolos (Odludek). Nowoodkryta komedia Menandra. „Eos” 1959/60 z. 2 s. 71-89, przekł. franc.: Le Dyscolos deviné et le Dyscolos retrouvé. „Eos” 1961 s. 275-294. – Histoire des fragments des tragédies de Livius Andronicus. „Eos” 1961 s. 65-77. – „Czapla Kochcickich”. Roździeńscianum. „Pam. Lit.“ 1965 z. 3 s. 149-166. – Der Dyskolos und die alte attische Komödie. W: Menanders Dyskolos als Zeugnis seiner Epoche. Berlin 1965 s. 161-173. – Walentego Roździeńskiego „erudycja klasyczna”. [Współaut.:] H. Myśliwiec. W: Roździeńsciana. Studia o Walentym Roździeńskim autorze „Officina ferraria” z 1612. Wr. 1965 s. 142-184. – [Wstęp do:] Eurypides: Tragedie. Wwa 1967 s. 7-48, przedr. 2005. –Wydział Filologiczny. W: Uniwersytet Wrocławski w latach 1945-1970. Wr. 1970 s. 31-65. – Z dziejów polskiej filologii klasycznej we Wrocławiu w XIX wieku. [Współaut.:] M. Samocka, W. Siwakowska. „Meander” 1970 s. 393-411. – [Wstęp do:] Homer: Iliada. Wr. 1972 s. [III]-LXXX; przedr. tamże: 1981, 1986, 1999. – Jerzy Schnayder. Wspomnienie. „Eos” 1976 s. 121-131. – Portret greckiego uczonego. W: Autorytet naukowy. Wr. 1980 s. 129-142. – Morze w kulturze grecko-rzymskiej. W: Morze w kulturach świata. Wr. 1976 s. 123-159. – [Wstęp do:] Arystofanes: Trzy komedie. Wr. 1981 s. [III]-CIII. – [Wstęp do:] Menander: Wybór komedii i fragmentów. Wr., Kr. 1982 s. [III]-XCVIII. – Jana Kochanowskiego „Studia Graeca”. W: Jan Kochanowski i epoka renesansu. Wwa 1984 s. 95-105. – Kunsztowne dziwactwa. „Filomata” 1984 nr 361 s. 164-175. – Odmienienie komedii, czyli o Menandrze. W: Dramat starożytny. Wr. 1984 s. 61-78. – [Wstęp do:] S. Srebrny: Teatr grecki i polski. Wwa 1984 s. 5-18. – Uwagi o greckiej obyczajowości. „Biul. Organizacyjny nr 2 Tow. Przyjaźni Pol.-Greckiej” 1985 s. 31-47. – Zum Werk des Philon von Byzanz „Űber die sieben Weltwunder”. [Przeł.] M. Adamski. „Eos“ 1985 s. 31-47. – Dookoła „Poetyki” Arystotelesa. „Collectanea Classica Thorunensia” 1987 s. 59-70. – Epigram grecki we „Fraszkach” Jana Kochanowskiego. [Współaut.:] D. Łowicka. „Acta Univ. Wratisl.” 1991 nr 1189 s. 103-119. – Początki wrocławskiej filologii klasycznej. „Acta Univ. Wratisl.” 1993 nr 1408 s. 263-284. – Jana Kochanowskiego epigram grecki. „Acta Univ. Wratisl., Classica Wratisl.” 1995 s. 129-141. – Z rzymskich dziejów Menandra. „Acta Univ. Wratisl., Classica Wratisl.” 1996 s. 51-61. – Wspomnienie o Bronisławie Bilińskim. „Meander” 1998 nr 3 s. 303-314. – Pieśń o gniewie. W: Homer: Iliada. Wwa 1999 s. [5]-21.

Przekłady

  1. Menander: Odludek albo Mizantrop. Przeł. i oprac.: J. Łanowski. Wr.: Ossol. 1960, LXXIV, 85 s. BN II, 125. Wyst.: teatr.: Reż.: I. Byrska, Wałbrzych, T. Dramat. 1970; radiowe: Adapt.: Z. Orszulska. Reż.: Z. Kopalko. Radio 1974. Przedr. zob. poz. 22.
  2. A. Ranowicz: Hellenizm. Z jęz. ros. przeł.: J. Łanowski. Wwa: PWN 1961, 523 s.
    Antologia anegdoty antycznej. Historyjki budujące i niebudujące z autorów greckich i rzymskich zebrał, przeł. i ułożył: J. Łanowski. Rysunkami dopełnił T. Łowicki. [Wr.]: Ossol. 1963, XV, 195 s. Wyd. nast. tamże 1970, 1984.
  3. Philogelos albo Śmieszek. Z facecji Hieroklesa i Philagriosa. Przeł.: J. Łanowski, słowo wstępne J. Trzynadlowski, szata graf. T. Łowicki. Wr.: Ossol. 1965, 126 s. Wyd. 2 tamże 1986.
    Eurypides: Alkestis. [Dramat]. Druk 1967 zob. poz. 9 (t. 1). Wyst. teatr.: Reż. Z. Maciak. Pozn., T. Pol. 1998.
  4. Eurypides: Hippolytos. [Dramat]. Druk 1967 zob. poz. 9 (t. 1). Wyst. pt. Fedra łącznie z P.O. Enquist: Dla Fedry, L.A. Seneca: Fedra, I. Tasnádi: Fedra. Reż.: M. Kleczewska. Wwa, T. Nar. 2006.
  5. Eurypides: Ijon. [Dramat]. Druk 1976 zob. poz. 9 (t. 1). Wyst.: Reż.: M. Kochańczyk. Kr., T. Miniatura 1976.
  6. Eurypides: Medea. [Dramat]. Druk 1967 zob. poz. 9 (t. 1). Wyst.: teatr.: łącznie z J. Parandowski: Medea: Reż.: M. Pawlicki. Wwa, T. Pol. 1969; tv: Reż.: J. Wójcik. TVP 1978; radiowe: Reż.: W. Modestowicz. Radio 2012. Przedr. w: Ajschylos, Sofokles, Eurypides: Antologia tragedii greckiej. Kr.: WL 1975, wyd. 2 tamże 1989.
  7. Eurypides: Tragedie. Przeł. i oprac.: J. Łanowski. [T.] 1-3. Wwa: PIW 1967, 1972, 1980, 490 + 522 + 780 s. Wyd. 2 popr. T. 1-4. Przeł., wstępem opatrzył …; przekł. przejrz. J. Ławińska-Tyszkowska. Wwa: Prószyński i S-ka 2005-2007, 446 + 430 + 263 + 359 s.
    [T.] 1: Alkestis [poz. 5]; Medea [poz. 8]; Hippolytos [poz. 6]; Trojanki [poz. 10]; Ijon [poz. 7].
  8. [T.] 2: Cyklop [poz. 12]; Hekabe [poz. 13]; Andromacha; Helena [poz. 14]; Orestes; Oszalały Herakles [poz. 15].
  9. [T.] 3: Elektra [poz. 11]; Błagalnice [poz. 18]; Dzieci Heraklesa; Fenicjanki [poz. 19]; Ifigenia w Aulidzie [poz. 20]; Ifigenia w kraju Taurów [poz. 21]; Bachantki [poz. 17]; Resos. W wyd. 2 tłumaczenia dramatów Bachantki pt. Bakchantki, Hippolytos pt. Hippolytos uwieńczony, Resos pt. Rhesos.
  10. Eurypides: Trojanki. [Dramat]. Druk 1967 zob. poz. 9 (t. 1). Wyst.: Adapt. i reż.: L. Komarnicki. Tor., T. im. W. Horzycy 1973. Przedr. w: Ajschylos, Sofokles, Eurypides: Antologia tragedii greckiej. Kr. 1975, wyd. 2 tamże 1989.
  11. Eurypides: Elektra. [Dramat]. Przeł. i oprac.: J. Łanowski. Wr.: Ossol. 1969, LXXXVII, 83 s. BN, II, 160. Przedr. 1980 zob. poz. 9 (t. 3). Wyst.: radiowe: Adapt. Z. Orszulska. Reż.: W. Maciejewski. Radio 1981; teatr.: Reż.: J. Nowara. Opole, T. im. J. Kochanowskiego 1989; tv: Reż.: P. Chołodziński. TVP 1995.
  12. Eurypides: Cyklop. [Dramat]. Druk 1972 zob. poz. 7 (t. 2). Wyst.: Adapt.: Z. Orszulska. Reż.: J. Rakowiecki. Radio 1978.
  13. Eurypides: Hekabe. [Dramat]. Druk 1972 zob. poz. 9 (t. 2). Wyst.: Reż. i adapt.: Ł. Chotkowski, Bydgoszcz, T. Pol. im. H. Konieczki 2011.
  14. Eurypides: Helena. [Dramat]. Druk 1972 zob. poz. 9 (t. 2). Wyst.: Adapt. Z. Zawadzka. Reż.: H. Kajzar. Radio 1975.
  15. Eurypides: Oszalały Herakles. [Dramat]. Druk 1972 zob. poz. 9 (t. 2). Wyst.: Reż.: M.Z. Bordowicz. Wwa, T. Studio 1973.
  16. Sofokles: Filoktet. [Dramat]. Przeł., oprac. i wstępem poprzedził J. Łanowski. Wwa: PIW 1975, 79 s.
  17. Eurypides: Bachantki. [Dramat]. Wyst.: Reż.: E. Amiszczenko. Gniezno, T. im. A. Fredry 1979. Druk 1980 zob. poz. 9 (t. 3).
  18. Eurypides: Błagalnice. [Dramat]. Druk 1980 zob. poz. 9 (t. 3).Wyst.: Adapt.: Z. Orszulska. Reż.: Z. Dąbrowski. Radio 1981.
  19. Eurypides: Fenicjanki [Dramat]. Druk 1980 zob. poz. 9 (t. 3). Wyst.: Reż. M. Kocur, Wr., PWST 1997.
  20. Eurypides: Ifigenia w Aulidzie. [Dramat]. Druk 1980 zob. poz. 9 (t. 3). Wyst.: Reż.: P. Passini. Opole, T. im. J. Kochanowskiego 2005.
  21. Eurypides: Ifigenia w kraju Taurów. [Dramat]. Druk 1980 zob. poz. 9 (t. 3). Wyst. pt. Ifigenia w T… Próba interpretacji: Reż.: W. Staniewski. Gardzienice, Ośr. Praktyk Teatr. „Gardzienice” 2011.
  22. Menander: Wybór komedii i fragmentów. Pseudo-Plutarch: Porównanie krytyczne Arystofanesa i Menandra. Przeł. i oprac.: J. Łanowski. Wr., Kr.: Ossol. 1982, CXIII, 297 s. BN, II, 203. Wyd. nast. Wr.: Ossol.; Wwa: De Agostini Polska 2005. Arcydzieła Kult. Antycznej.
    Zawiera przekł. utworów: Kobieta z Samos; Odludek albo Mizantrop [poz. 1]; Tarcza; Sąd polubowny; wybór fragmentów oraz skrót pisma Plutarcha z Cheronei pt. Porównanie Arystofanesa z Menandrem.
  23. Grzegorz z Nazjanzu: Chrystus cierpiący. Pierwszy chrześcijański dramat grecki przypisywany św. Grzegorzowi z Nazjanzu. Przeł.: J. Łanowski. Wstęp i oprac.: M. Starowieyski. Kr.: Wydawn. „M” [Maszachaba]; Sandomierz: Wydawn. Diecezjalne 1995, 159 s. Bibl. Ojców Kościoła, 3. Wyst.: Adapt. i reż.: S. Woroniecki. Radio 1997.
  24. Hezjod: Narodziny bogów (Theogonia); Prace i dni; Tarcza. [Poezje]. Wwa: Prószyński i S-ka 1999, 147 s. Bibl. Antyczna.
    Zob. też Prace edytorskie i redakcyjne poz. 4, 6, 12.

Prace edytorskie i redakcyjne

  1. Sielanka grecka. Teokryt i mniejsi bukolicy. Z dodatkiem Bukolika grecka w Polsce. Przeł. A. Świderkówna. Oprac.: J. Łanowski. Wr.: Ossol. 1953, XCVIII, 186 s. BN, II, 80. Wyd. [2] Wr.: Ossol.; Wwa: De Agostini Polska 2007. Arcydzieła Kult. Antycznej.
  2. Arystofanes: Acharnejczycy. [Komedia]. Przeł. B. Butrymowicz. Oprac., wstęp i komentarz: J. Łanowski. Wr.: Ossol. 1955, XXXIII, 113 s. BN, II, 97.
  3. Arystofanes: Żaby. [Komedia]. Przeł. B. Butrymowicz. Oprac.: J. Łanowski. [Wyd. przekł. zmien.] Wr.: Ossol. 1955, CX, 147 s. BN, II, 94.
  4. Homer: Iliada. W przekł. F.K. Dmochowskiego. Zrewidował, wstępem i komentarzem opatrzył T. Sinko. Wyd. 11 zmien. przygot.: J. Łanowski. Wr.: Ossol. 1968, CII, 436 s. BN, II, 17. Wyd. nast.: ; Wr.: Ossol.; Wwa: we współpracy z De Agostini Polska 2004. Arcydzieła Kul. Antycznej.
  5. F.P. Adorno [i in.]: W dawnych Atenach. Przeł. J. Burchardt. Posł. i weryfikacja przekł.: J. Łanowski. Wr.: Ossol. 1971, 318 s.
  6. Homer: Iliada. Przeł. K. Jeżewska. Wyd. 12 zmien. Wybór, wstęp i Komentarz: J. Łanowski. Kr.: Ossol. 1972, LXXXIX, 524 s. BN, II, 17. Wyd. nast.: tamże wyd. 13 (nowe zupełne) 1981; wyd. 4 (2 nowe zupełnie) 1986; wyd. 3 Wwa: Prószyński i S-ka 1999. Bibl. Antyczna.
  7. J. Irmscher: Bizancjum. Pięć wykładów. Red., wstęp: J. Łanowski. Wr.: PWN 1972, 59 s.
  8. Homer: Odyseja. (Wybór). Przeł. L. Siemieński. Wstępem poprzedziła Z. Abramowiczówna. Wybór, oprac. i objaśnieniami opatrzył: J. Łanowski. Wyd. 8 zmien. i rozszerz. Wr.: Ossol. 1975, BN, II, 21. Wyd. nast.: tamże wyd. 9 (2 przejrz.) 1981, wyd. 10 (1 nowe zupełne) 1992, wyd. 11 (2 nowe zupełne) 2003; Wr.; Ossol.; Wwa: we współpracy z De Agostini Polska 2004.
  9. Dziedzictwo Hellady. [Przewodnik po wystawie]. Tekst oprac.: J. Łanowski i J. Fabiański. Wr.: Muzeum Archeologiczne 1978, 15 s.
  10. Sofokles: Antygona. [Dramat]. Przeł. K. Morawski. Oprac.: S. Srebrny. Wyd. 11 przejrzał i uzup.: J. Łanowski. Wr.: Ossol. 1984, BN, II, 1. Wyd. nast.: tamże: wyd. 12 1995, wyd. 13 1999. Przedr. w: Sofokles: Antygona; Król Edyp; Elektra. Wr.; Wwa 2003; Wr.: Ossol. 2009.
  11. P. Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Red. nauk.: J. Łanowski. Wr.: Ossol. 1987, XLI, 485 s. Wyd. nast. tamże: 1990, 1997, 2008.
    Nadto przekł. przedm., s. V-XV.
  12. Antiquorum non immemores… Polskie Towarzystwo Filologiczne (1893-1993). Księga zbiorowa. Pod red. J. Łanowskiego i A. Szastyńskiej-Siemion. Wwa; Wr.: Pol. Tow. Filolog.; Ośr. Badań nad Tradycją Antyczną UW 1999, 389 s. Acta Societatis Philologae Polonorum, 3.
    Zob. też Przekłady poz. 1, 4, 9, 11, 22.

OPRACOWANIA (wybór)

Wywiad: Medea i czereśnie. Rozm. J. Ciechanowicz. W tegoż: Medea i czereśnie. Rozmowy o starożytności. Wwa 1994.

D. ŁOWICKA, M. WRÓBEL: Bibliografia prac Jerzego Łanowskiego. „Eos” 1990 t. 78.

Ogólne
„Eos” 1990 t. 78 [zawiera m.in.: M. BROŻEK: Ad Georgium Lanovium Studiorum Universitas Wratislaviensis Professorem Clarissimum; J. DANIELEWICZ: Professori Georgio Łanowski. W 70-lecie urodzin; J. ŁAWIŃSKA-TYSZKOWSKA, A. SZASTYŃSKA-SIEMION: Jerzy Łanowski. W 70-lecie urodzin.

Georgius Łanowski: Doctor Honoris causa Universitatis Studiorum Mickiewiczianae Posnaniensis 2 II 1998. [Red. A. Rąbalska]. Pozn.: Wydawn. Nauk UAM 1999, 46 s.

Jerzy Łanowski (1919-2000). Uczony, tłumacz, popularyzator. Red. L. Stankiewicz. Wr.: Wydawn. UWr. 2004, 140 s. [zawartość: J. STYKA: XCVIII Walne Zgromadzenie Polskiego Towarzystwa Filologicznego. Sesja naukowa: J. Łanowski (1919-2000) – uczony, tłumacz, popularyzator, Wrocław, 23-24 listopada 2002 roku; M. WRÓBEL, L. STANKIEWICZ: J. Łanowski (1919-2000) – Fila vitae; L. RYCHLEWSKA: J. Ł. (5 czerwca 1919-24 stycznia 2000 roku). Osobiste wspomnienie; A. SZASTYŃSKA-SIEMION: Szkoła naukowa Jerzego Łanowskiego; M. WRÓBEL: Tomiki Biblioteki Narodowej w opracowaniu Jerzego Łanowskiego; J. ROSTROPOWICZ: Związki Profesora Jerzego Łanowskiego z opolską uczelnią; H. PODBIELSKI: Profesor Jerzy Łanowski jako interpretator i tłumacz Hezjoda; S. DWORACKI: Tragedie Eurypidesa w „Opowieści etiopskiej” Heliodora; J. CZERWIŃSKA: Sztuka przekładu – Jerzy Łanowski jako tłumacz Eurypidesa; K. GŁOMBIOWSKI: Jerzego Łanowskiego spojrzenie na „Święte Igrzyska” Hellenów; R. POPOWSKI: Trzy wizerunki drugiej sofistyki; D.J. PISKORSKA: Profesor Jerzy Łanowski jako bibliofil; M. KURPISZ: Stopień profesjonalizacji sportu w Azji Mniejszej w I-III wieku n.e.].

A. SZASTYŃSKA-SIEMION: Jerzy Łanowski –- wspomnienie (1919-2000). „Meander” 2000 nr 5.