31. Kamienie, słowa, łzy

Próba podsumowania rozważań

Lament Urszuli Kozioł jest przykładem współczesnej reinterpretacji lamentu jako gatunku. Poetyka wiersza opiera się na odwołaniach do tradycji, które pozwalają odnaleźć autentyczny głos do wyrażenia kobiecego przeżycia egzystencjalnego. Poetka nie tylko twórczo przekształca tradycję lamentu, ale przede wszystkim nadaje mu formę dialogu z własnym doświadczeniem samotności i świadomością przemijania. We współczesnym świecie, w którym rozpaczy i bólu nie przeżywa się, tylko zagłusza farmakologią, jest to próba skłaniająca także nas do refleksji i pytania o możliwość współudziału w wyrażonym w wierszu doświadczeniu – a nade wszystko potwierdzenie niezwykłej mocy poezji, która potrafi płakać słowami, gdy nie ma już łez.