NPLP
\
Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku
\
B
\
Kamila BUDROWSKA

Kamila BUDROWSKA
Autorka hasła: Barbara Tyszkiewicz

Kamila BUDROWSKA
Autorka hasła: Barbara Tyszkiewicz

ur. 1970

Imiona metrykalne: Kamila Joanna.

Historyk literatury, edytor.

Zob. też.: TWÓRCZOŚĆ, OPRACOWANIA (wybór)

BIOGRAM

Urodzona 9 marca 1970 w Białymstoku; córka Hieronima Leonowicza, technika budownictwa wodnego, i Wandy z Surmasiewiczów, nauczycielki. Uczęszczała do VI Liceum Ogólnokształcące im. króla Zygmunta Augusta w Białymstoku; w 1986–90 była również uczennicą Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Białymstoku. W 1988 złożyła egzaminy maturalne i rozpoczęła studia z zakresu filologii polskiej w Filii Uniwersytetu Warszawskiego (UW) w Białymstoku. Z podejmowanych w tym okresie prób literackich ogłosiła w 1992 w czasopiśmie „Kartki” (nr 2) utwór prozą pt. Hamlet. W 1994 uzyskała dyplom magisterski (z wyróżnieniem) i została zatrudniona jako asystentka na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Filii UW w Białymstoku (od 1997 Uniwersytet w Białymstoku, UwB). Prowadziła zajęcia dla studentów pedagogiki kulturalno-oświatowej (do 1998; również w Grodnie, w trybie eksternistycznym). Brała udział w szkoleniu uczestników Olimpiady Języka Polskiego poza granicami kraju; w ramach wyjazdów na Białoruś, organizowanych w 1994–96 przez „Wspólnotę Polską”, pracowała z młodzieżą w Grodnie (w 1996 uczyła tu także w Liceum Społecznym Polskiej Macierzy Szkolnej) i w Wołkowysku (tu także lekcje w szkołach podstawowych z polskim językiem wykładowym). W 1995/1996 była nadto asystentką we Wszechnicy Mazurskiej w Olecku. Pierwszy artykuł pt. Język kobiet i język mężczyzn w „Menażerii ludzkiej” Gabrieli Zapolskiejopublikowała w 1995 w kwartalniku „Test” (nr 1), wydawanym przez Wydział Pedagogiki i Psychologii Filii UW w Białymstoku; współpracowała z tym pismem jako autorka i członek zespołu redakcyjnego aż do zawieszenia periodyku w 1997. Za swój właściwy debiut naukowy uważa artykuł pt. Dramatyczny świat codzienności Mirona Białoszewskiego, zamieszczony w tomie monograficznym pt. Konflikty współczesnej kultury (Białystok 1995). Od 1995 należała do Stowarzyszenia Pracowników i Absolwentów Wydziału Pedagogiki i Psychologii UwB „Trans Humana”; w 1997–99 pełniła też funkcję sekretarza redakcji i redaktora w wydawnictwie naukowym „Trans Humana”. W 1995–98 wchodziła w skład Podlaskiego Oddziału Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. W 2000 obroniła na UMK w Toruniu dysertację doktorską pt. Obraz kobiety w prozie polskiej po roku 1989 (promotor prof. Krystyna Jakowska). W tymże roku została asystentką na Wydziale Filologicznym UwB; początkowo pracowała w Zakładzie Bibliotekoznawstwa, a po rozwiązaniu w 2003 tej jednostki –w Zakładzie Literatury Międzywojennej i Współczesnej. Prowadziła zajęcia na kierunku informacja naukowa i bibliotekoznawstwo oraz na polonistyce. Wykładała także na studiach podyplomowych z dziedziny bibliotekoznawstwa, organizowanych w 2000–04 przez Wydział Filologiczny UwB oraz Wszechnicę Mazurską w Olecku. We współpracy z Centrum Edukacji Nauczycieli w Białymstoku na kursach kwalifikacyjnych w 2002–11 miała wykłady i egzaminy z literatury dziecięcej. Włączyła się w działalność popularyzatorską i kulturotwórczą, m.in. jako gospodyni spotkań autorskich w Książnicy Podlaskiej im. Ł. Górnickiego w Białymstoku, prelegentka występująca z odczytami dla pracowników bibliotek z województwa podlaskiego (2000–03), opiekun naukowy studentów promujących czytelnictwo i literaturę w Szkole Podstawowej w Gąskach, na Suwalszczyźnie (2004–05); uczestniczyła w Podlaskim Festiwalu Nauki oraz w projekcie „Podlasie w badaniach naukowych” (2007–14). Należała do zespołów redakcyjnych periodyku Wydziału Pedagogiki i Psychologii UwB „Nowy Test” (2000–01) oraz serii naukowej UwB Dziedzictwo przeszłości związków językowych, literackich i kulturowych polsko–bałto-wschodniosłowiańskich (2001–03). W 2001 odbyła półroczny staż naukowy z dziedziny edytorstwa i tekstologii w IBL PAN w Warszawie (pod opieką naukową prof. Janusza Maciejewskiego); wówczas też została członkiem Komisji Edytorskiej przy Towarzystwie Literackim im. A. Mickiewicza (od 2015 także członek Towarzystwa). W 2003, korzystając ze stypendium Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, badała pod kierunkiem prof. Aliny Brodzkiej-Wald (IBL PAN) archiwa autorskie zachowane w Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie (zwłaszcza dokumentację Jerzego Andrzejewskiego). W tym samym okresie, w stołecznym Archiwum Akt Nowych, rozpoczęła eksplorację akt Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (GUKPPiW), którą kontynuowała przez następne lata (w ramach indywidualnych grantów badawczych oraz z funduszy stypendialnych Rektora UwB). Artykuły i recenzje publikowała m.in. na łamach „Nowego Testu” (2000–01), „Bibliotekarza Podlaskiego” (2001–02), „Tekstów Drugich” (2004, 2006, 2011, 2015), „Pamiętnika Literackiego” (2006–08, 2010, 2014), „Wschodniego Rocznika Humanistycznego” (2014). W 2010 na podstawie rozprawy pt. Literatura i pisarze wobec cenzury PRL. 1948–1958 habilitowała się w IBL PAN w Warszawie. W tymże roku weszła w skład Rady Naukowej Instytutu Filologii Polskiej oraz Rady Wydziału Filologicznego UwB. W ramach specjalności edytorsko-filologicznej zainicjowanej na białostockiej polonistyce (na podstawie programu, w którego opracowaniu uczestniczyła w 2009) wykładała edytorstwo tekstu współczesnego oraz zagadnienia cenzuralnych presji wywieranych na literaturę. W 2011 objęła kierownictwo grantu badawczego pt. Cenzura wobec literatury polskiej w latach 1945–1989 (który pozyskała w konkursie „Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki” na okres 5 lat). Wystąpiła z projektem, a następnie poprowadziła (powołany uchwałą Senatu UwB w 2011) Ośrodek Badań Filologicznych nad Cenzurą PRL; była także pomysłodawczynią i redaktorem naukowym wydawanej przez ten ośrodek od 2012 serii Badania Filologiczne nad Cenzurą PRL. Brała udział w kilkudziesięciu konferencjach naukowych w Polsce i za granicą, prowadziła wykłady w ramach programu Erasmus (w 2012 na Uniwersytecie Łotewskim w Rydze, a w 2016 na Uniwersytecie Wielkotyrnowskim im. Św. Cyryla i Metodego w Tyrnowie Wielkim w Bułgarii). Wyjeżdżała na pobyty studyjne na Uniwersytet w Glasgow (w 2013 na zaproszenie Centre for Russian, Central and East European Studies, CRCEES) i na Peter Pazmany Catholic University w Budapeszcie (w 2015, w ramach The Central European Exchange Program for University Studies, CEEPUS). Wiedzę na temat mechanizmów cenzury popularyzowała w 2013 m.in. na antenie Polskiego Radia. Nagradzana za działalność organizacyjną na rzecz UwB (2003, 2007, 2012), otrzymywała także nagrody naukowe Rektora UwB (2010, 2011, 2013, 2014/2015). W 2013–14 kierowała Zakładem Literatury Międzywojennej i Współczesnej na białostockiej polonistyce. Tytuł naukowy profesora uzyskała w 2015. Jesienią 2017 objęła na UwB kierownictwo Katedry Badań Filologicznych nad Cenzurą PRL i Edytorstwa.

W 1990 wyszła za mąż za Adama Budrowskiego, specjalistę audytu i kontroli wewnętrznej; z tego związku urodzili się: Szczepan (ur. i zm. 1996) i Mikołaj (ur. 1997). Mieszka w Białymstoku i w Warszawie.

TWÓRCZOŚĆ

1. Kobieta i stereotypy. Obraz kobiety w prozie polskiej po roku 1989. [Szkice]. Białystok: Trans Humana 2000, 192 s.
Rozprawa doktorska.
Zawartość: Wstęp. –I. Stabilizacja stereotypów kobiety: 1. Dojrzewanie: Doj-rzewanie jako poszukiwanie tożsamości, czyli przypadek Marysi Kawczak [dot.: T. Tryzna: Panna Nikt], –2. Seksualizm: Proza Andrzeja Stasiuka, czyli kobieta w pełni uwikłana; „Panna Nikt” [T. Tryzny], czyli „połączenie demona erotyki i demona pieniądza”; „Terminal” [M. Bieńczyka], czyli seksualizm symboliczny, –3. Macierzyństwo: „Panna Nikt” [T. Tryzny], czyli córki po-wielają wzory matek; [A.] Stasiuk, czyli wersja głównie pesymistyczna; „Trzy razy” [D. Bitnera] i „Bulgulula” [A. Stasiuka], czyli wyłączenie ojca; „Domino. Traktat o narodzinach” [A. Nasiłowskiej], czyli nieobecny ojciec i aseksualna matka, –4. Piękno ciała: Zawsze piękna heroina w postrzępionym sweterku [dot.: M. Bieńczyk: Terminal]; Proza [D.] Bitnera, czyli agresja i tęsknota, –5. Istnienie „typowo” kobiecych cech: „Panna Nikt” [T. Tryzny], czyli typowość związana z tradycyjnym systemem wartości; „Pan Bóg jest chłopcem”, czyli kobiety typowe w „Opowieściach galicyjskich” [A. Stasiuka]; „Terminal” [M. Bieńczyka], czyli kobieta zawsze dobra i piękna, –6. Nowy matriarchat: „Trzy razy” [D. Bitnera] i „Bulgulula” [A. Stasiuka], czyli władza kobiet modliszek, –7. Rzadkie sytuowanie na pozycji podmiotu: „Terminal” [M. Bieńczyka], czyli niema bohaterka intertekstualnej powieści; „Mury Hebronu” [A. Stasiuka], czyli (także) językowa dominacja nad kobietą; Proza [D.] Bitnera, czyli kobiety „mówione”. –II. Deszyfracja stereotypów kobiety: 1. Dojrze-wanie: Dziewczynka, czyli proza Nataszy Goerke, –2. Seksualizm: Proza Iza-beli Filipiak, czyli negacja związków heteroseksualnych i dowartościowanie homoseksualizmu; „Panna Nikt” [T. Tryzny], czyli homoseksualizm jako „skutek uboczny” fascynacji cielesnością; „Trzy razy” Dariusza Bitnera, czyli kobiecy homoseksualizm jako symbol piękna; Twórczość Manueli Gretkow-skiej, czyli deszyfracja stereotypu kobiecej bierności seksualnej; Proza Nataszy Goerke, czyli kochanka zbanalizowana, –3. Macierzyństwo: Twórczość Izabeli Filipiak, czyli macierzyństwo patologiczne; Obrazki Goerke, czyli groteska podszyta goryczą; „Domino” Anny Nasiłowskiej, czyli filozoficzny traktat o macierzyństwie, –4. „Typowo” kobiece cechy: Proza Nataszy Goerke, czyli żona archetypiczna, –5. Nowy stereotyp: Proza [M.] Gretkowskiej, czyli opresyjny charakter nowego wzoru; „Fractale” i „Księga Pasztetów” [N. Go-erke], czyli między feministką a „myśliwą”, –6. Kobieta jako podmiot wypo-wiedzi: [M.] Gretkowskiej pretendowanie do miana „pisarki”; „Domino. Trak-tat o narodzinach” [A. Nasiłowskiej], czyli wszechogarniająca wypowiedź kobiety-matki. –Zakończenie.

2. Literatura i pisarze wobec cenzury PRL. 1948–1958. Białystok: Wydawn. Uniw. w Białymstoku 2009, 331 s.
Rozprawa habilitacyjna.
Zawartość: Wprowadzenie. –1. Próba syntezy: Cenzorska teoria; Cenzurowa-nie ze względu na treść; Cenzurowanie ze względu na autora; Wydawca; Od-biorca; Poetyka cenzorskich recenzji; Kilka słów o PRL-owskim cenzorze. Próba portretu. –2. Przypadki szczególne: Wypadkowa przystosowania i opo-ru. Jerzy Andrzejewski; Stanisław Lem pisarzem dla młodzieży?; Władysław Broniewski bez cenzury. 1949–1955; Jan Brzechwa, Irena Jurgielewiczowa i inni. Literatura dla dzieci i młodzieży. –3. Strategie autorskie: Gotowy wzór reakcji. Cenzura carska a cenzura w PRL-u; „Mowa ezopowa” i „porcelanowy piesek”. Autorskie strategie radzenia sobie z cenzurą [m.in. szerzej o J. An-drzejewskim, S. Lemie, W. Broniewskim, J. Brzechwie]. –3. Konteksty: Nauka o literaturze; „Odwilż” Ilji Erenburga a polska cenzura. –Zakończenie.

3. Zatrzymane przez cenzurę. Inedita z połowy XX wieku. Wwa: Wydawn. IBL PAN 2013, 370 s. Bad. Filol. nad Cenzurą PRL, 2.
Zawartość: Zarys problematyki badań: Perspektywy edytorskie wynikające z penetracji archiwów cenzury (1948–1958): Kategoryzacja ingerencji; Perspek-tywy edytorskie; Postulaty edytorskie. –Zatrzymane przez cenzurę: Zatrzyma-nie jako jeden z typów cenzorskiej ingerencji; Wytyczne dotyczące zatrzymań; Przykłady zatrzymań; Zatrzymane przez cenzurę jako odrębna kategoria inedi-tów; Inedita zatrzymane przez cenzurę. –Przykłady: Kryteria doboru tekstów; „Dni grozy” Rajmunda Hempla; Ostatnie powieści Władysława Umińskiego („Zaziemskie światy. Pierwszy lot międzyplanetarny”; „O własnych siłach”); Wiersz „Skrót rozmowy z Paryżem” Władysława Broniewskiego; „Lamus” Nadziei Druckiej. –Zakończenie.

4. Studia i szkice o cenzurze w Polsce Ludowej w latach 40. i 50. XX w. Białystok: Alter Studio 2014, 135 s.
Zawartość: Cykl wymuszony. O „Węzłach życia” Zofii Nałkowskiej; Przeszłość ocenzurowana. GUKPPiW a obraz historii Polski w literaturze lat 1948–1958; Cenzura obyczajowa w Polsce w latach 1948–1958; Portret rodziny we wczesnych wierszach (publikowanych i niepublikowanych) Mieczysławy Buczkówny; O zatrzymanym przez cenzurę dramacie Magdaleny Samo-zwaniec [dot.: Kim jesteś Anno?]; Wewnętrzne pismo cenzury. „Biuletyn In-formacyjno-Instrukcyjny” w latach 1952–1955; O niestosownych zastosowa-niach literatury przez cenzurę PRL [dot. cenzorskich materiałów instruktażo-wych].

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.: Dramatyczny świat codzienności Mirona Białoszewskiego. W: Konflikty współczesnej kultury. Białystok 1995 s. 101–123. –Język kobiet i język mężczyzn w „Menażerii ludzkiej” Gabrieli Zapolskiej. „Test” 1995 nr 1 s. 51–58. –Słodkie kobiety turpisty. „Test” 1996 nr 3 s. 128–138 [dot. twórczości A. Bursy]. –Freud, Szekspir i Makbet. „Świat Psychoanalizy” 1998 nr 2 s. 100–111. –Rosyjskie dziedzictwo literackie w „Wierszach miłosnych i nie” Andrzeja Stasiuka. W: Dziedzictwo przeszłości związków językowych, literackich i kulturowych polsko–bałto-wschodniosłowiańskich. T. 5. Białystok 2000 s. 40–52. –Między kulturą a brakiem natury. O prozie Nataszy Goerke. W: Między słowem a ciałem. Bydg. 2001 s. 249–258. –Niełatwo jest opuścić Ściegi. Intertekstualne relacje w powieści „W czerwieni” Magdaleny Tulli. W: Dziedzictwo przeszłości związków językowych, literackich i kulturowych polsko–bałto-wschodniosłowiańskich. T. 8. Białystok 2002 s. 19–26. –Oswajanie tęsknoty. O twórczości Ewy Alimowskiej. W: Zbliżenia. Portrety pisarzy. T. 3. Białystok 2003 s. 7–26. –Kobieta w procesie literackiego komunikowania. Rozważania teoretycznoliterackie i nie tylko. „Teksty Drugie” 2004 nr 1/2 s. 283–290. –Nadprzyrodzone w polskiej powieści inicjacyjnej po roku 1989. W: Nadprzyrodzone. Kr. 2004 s. 412–421. –Powieść, cykl literacki, opowiadanie. Postmodernizmu gatunki niemożliwe. W: Cykl i powieść. Białystok 2004 s. 213–224. –Nowe sposoby czytania „starych” lektur. „Lalka i perła” Olgi Tokarczuk. W: Edukacja dla przyszłości. T. 3. Białystok 2006 s. 445–455. –Powieść o artyście. „Idzie skacząc po górach” Jerzego Andrzejewskiego. W: Z problemów prozy. Powieść o artyście. Tor. 2006 s. 411–420. –„Tekst kanoniczny”, „intencja twórcza” i inne kłopoty. Z zagadnień terminologicznych tekstologii i edytorstwa naukowego. „Pam. Lit.” 2006 z. 3 s. 109–121. –Mityzacja wizerunku kobiety w prozie Jerzego Andrzejewskiego. W: Beatrycze i inne. Mity kobiet w literaturze i kulturze. Gdańsk 2010 s. 66–76. –„Do wyższych ja rzeczy urodzon…” Nieznany dramat przypisany Zofii Kossak. W: „Lancetem, a nie maczugą”. Cenzura wobec literatury i jej twórców w latach 1945–1965. Wwa 2012 s. 57–92 [z tekstem dramatu na s. 73–91]. –Inedita związane z tematyką II wojny światowej i Zagłady. Dramat „Bal Barbarzyńców (Faszyści)” Alfreda Degala. W: Literatura w granicach prawa. Wwa 2013 s. 187–200. –Konkursy literackie organizowane przez Ministerstwo Kultury i Sztuki w latach 1949–1950. „Acta Univ. Lodz. Folia Litteraria Polonica” 2013 nr 1 s. 5–17, przekł. ang.: Literary competitions organised by the Ministry of Culture and Arts in 1949–1950 in the light of archive records. Przeł. J. Wosik. „Acta Univ. Lodz. Folia Litteraria Polonica” 2016 nr 7 s. 19–31. –The censored past. GUKPPiW and a picture of Polish history in the 1948–1958 literature; Cenzurowanie tematyki rosyjskiej w literaturze pięknej w Polsce w latach 1948–1960. Rekonesans archiwalny. „Wschodni Rocz. Hum.” 2014 t. 10 s. 31–40; 91–101. –Nieznane archiwum wydawnictwa Gebethner i Wolff, czyli o pożytkach z przeglądania „Przewodnika polonisty” [J. Czachowskiej i R. Lotha]. „Pam. Lit.” 2014 z. 4 s. 152–167. –Od orderu do „zapisu”. Jak GUKPPiW oceniał pisarzy w latach 1952–1955? W: Kariera pisarza w PRL-u. Warszawa 2014 s. 78–95. –Autsajderzy literatury: Kornel Makuszyński i Władysław Umiński. „Wschodni Rocz. Hum.” 2015 t. 12 s. 305–316. – Cenzorka jako kobieta czytająca w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku. W: Czytanie. Kobieta, biblioteka, lektura. Szczec. 2015 s. 575–592. – Cenzurowanie tematyki pogranicza w Polsce Ludowej w latach 1945–1956. Przegląd problematyki badań. „Studia Wschodniosłowiańskie” 2015 t. 15 s. 533–542. – O za-pomnianych wierszach Juliana Kawalca z 1947 roku. „Teksty Drugie” 2015 nr 4 s. 402–410. – Popiełuszko. O najtrudniejszym cenzorskim zadaniu roku 1984. W: 1984. Literatura i kultura schyłkowego PRL-u. Wwa 2015 s. 301–315. – Wykluczanie tradycji. Cenzurowanie międzywojennej literatury kobiecej w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku. (Na przykładzie twórczości Zofii Nałkowskiej). „Szt. Edycji” 2015 nr 1 s. 49–57. – Cenzura wobec literatury pięknej w latach 1945–1989. Źródła archiwalne z zespołu GUKPPiW w pracy filologa. W: Archiwa w nauce, nauka w archiwach. Bia-łystok, Łomża 2016 s. 115–123. – Cenzura wobec pierwszych wystąpień pokolenia „Współczesności” (1956–1960). W: Pokolenie „Współczesności”. Pozn. 2016 s. 89–100. – Cenzurowanie tekstów piosenek rockowych w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych XX wieku. W: W kręgu kultury PRL. Pozn. 2016 s. 31–42. – Wykluczanie Nałkowskiej. Cenzura wobec Zofii Nałkowskiej w latach 1945–1954. W: Osaczeni – napiętnowani. Wwa 2017 s. 84-108.

Prace edytorskie i redakcyjne

1. Konflikty współczesnej kultury. Praca zbiorowa pod red. K. Budrowskiej i A. Kietlińskiej. Białystok: Trans Humana 1995, 140 s.
2. Dziedzictwo przeszłości związków językowych, literackich i kulturowych polsko–bałto–wschodniosłowiańskich. Red. nauk.: J.F. Nosowicz, K. Budrow-ska. Białystok: Wydawn. Uniw. w Białymstoku. Uniw. w Białymstoku. Za-kład Bibliotekoznawstwa.
T. 7. Z badań humanistycznych. 2001, 187 s.
T. 8. Z języka i kultury pogranicza. 2002, 217 s.
T. 9. Literatura i język na styku kultur. 2003, 210 s.

3. „Lancetem, a nie maczugą”. Cenzura wobec literatury i jej twórców w la-tach 1945–1965. Pod red. K. Budrowskiej i M. Woźniak-Łabieniec. Wwa: Wydawn. IBL PAN 2012, 259 s. Bad. Filol. nad Cenzurą PRL, [1].

4. Literatura w granicach prawa (XIX–XX w.). Pod red. K. Budrowskiej, E. Dąbrowicz i M. Lula.Wwa: Wydawn. IBL PAN 2013, 575 s. Bad. Filol. nad Cenzurą PRL, 3.

5. Kariera pisarza w PRL-u. Pod red. M. Budnik, K. Budrowskiej, E. Dą-browicz i K. Kościewicz. Wwa: Wydawn. IBL PAN 2014, 425 s. Bad. Filol. nad Cenzurą PRL, 4.

6. [Tysiąc dziewięćset osiemdziesiąty czwarty] 1984. Literatura i kultura schyłkowego PRL-u. Pod red.: K. Budrowskiej, W. Gardockiego, E. Jurkow-skiej. Wwa: Wydawn. IBL PAN 2015, 465 s. Bad. Filol. nad Cenzurą PRL, 5.

7. „Dzieła” Henryka Sienkiewicza w dokumentach Głównego Urzędu Kon-troli Prasy, Publikacji i Widowisk (1948-1954). Wybór, oprac. nauk. i wstęp: K. Budrowska, K. Kościewicz. Oprac. red.: M. Budnik, W. Gardocki. Biały-stok: Alter Studio 2016, 262 s. Cenzura w PRL. Archiwalia, 1.

8. „Sztuka czytania między wierszami”. Cenzura w komunikacji literackiej w Polsce w latach 1965-1989. Red.: K. Budrowska, M. Kotowska-Kachel. Wwa: Wydawn. IBL PAN 2016, 210 s. Bad. Filol. nad Cenzurą PRL, 6.

9. Dramat i teatr w dokumentach GUKPPiW). Red. nauk.: K. Budrowska, M. Budnik, K. Kościewicz. Białystok: Alter Studio 2017, 307 s. Cenzura w PRL. Archiwalia, 2.

OPRACOWANIA (wybór)

  • Ank. 2016.
  • Wywiady: Kobieta i stereotypy. Z dr Kamilą Budrowską rozmawia K. Konecka. „Gaz. Współcz.” 2001 nr z 15 I [w cyklu: „Portret w ramce”]; Cenzura też była na cenzurowanym. Z dr hab. Kamilą Budrowską, prof. UwB rozm. J. Weparchowska. „Kur. Poranny” 2014 nr z 25 IV dod. „Magazyn”.

Literatura i pisarze wobec cenzury PRL

  • S. LIGARSKI. „Dzieje Najnow.” 2011 nr 2.
  • K. MOJSAK: Kontrolerzy i stratedzy. „Pam. Lit.” 2016 z. 3.

„Lancetem, a nie maczugą”

  • K. SZAMRYK. „Szt. Edycji” 2015 nr 1.

Literatura w granicach prawa

  • K. SZAMRYK. „Wschodni Rocz. Hum.” 2015 t. 12.