Wykres 1. Produkcja wydawnicza oficyn lilipucich w latach 2000–2015: pierwsze wydania

Książki wydawnictw lilipucich w liczbach
Katarzyna Biernacka-Licznar, Elżbieta Jamróz-Stolarska, Natalia Paprocka

Książki wydawnictw lilipucich w liczbach
Katarzyna Biernacka-Licznar, Elżbieta Jamróz-Stolarska, Natalia Paprocka

W latach 2000–2015 zaledwie 16 oficyn lilipucich zaoferowało polskim czytelnikom 851 tytułów dla młodego odbiorcy, czyli średnio ponad 53 tytuły rocznie. Aż 749 tytułów – czyli ponad 88% – to pozycje nigdy wcześniej niepublikowane na polskim rynku. Tylko 82 tytuły miały wznowienia, najczęściej po jednym lub dwa, choć rekordzistka – Bardzo głodna gąsienica [poz. 579] Erica Carle’a – miała łącznie aż dziesięć kolejnych wydań, a pierwsza część Julka i Julki Annie M.G. Schmidt [poz. 382] – dziewięć. Kolejne edycje tytułów już obecnych w ofercie oficyn lilipucich to 134 pozycje[1], co łącznie daje 985 pozycji.

Początkowo oferta oficyn lilipucich była dość skromna: w 2000 roku Ezop, najstarszy „liliput”, opublikował dwa tytuły, a w kolejnych latach – od dwóch do ośmiu. W 2001 roku dołączył Muchomor, proponując sześć tytułów, a rok później – aż 19. W latach 2004–2006, gdy grono małych oficyn poszerzyło się o Dwie Siostry, FRO9, Hokus-Pokus, WytwórnięFormat, proponujące co roku po 1–2 tytuły, produkcja zaczęła oscylować wokół 20 tytułów rocznie. Liczba ta znacząco wzrosła w 2007 roku, gdy na polskim rynku pojawiły się Zakamarki ze swoją pokaźną ofertą (33 tytuły w 2008 r.). W kolejnych latach rodziły się następne małe oficyny, a oferta tytułowa całej grupy „awangardzistów” stale rosła, przekraczając 100 tytułów w 2013 roku. W 2015 roku wydawcy lilipuci zaproponowali polskim czytelnikom aż 127 pierwszych wydań najróżniejszych książek polskich i zagranicznych. Dokładne dane dotyczące „lilipuciej” produkcji wydawniczej przedstawiono poniżej.

Wykres 1. Produkcja wydawnicza oficyn lilipucich w latach 2000–2015: pierwsze wydania

Tabela 1. Produkcja wydawnicza oficyn lilipucich w latach 2000–2015: pierwsze wydania

Z punktu widzenia geografii i wydawniczej największą rolę w działalności oficyn lilipucich odgrywa Warszawa, gdzie swoją działalność prowadzą:

Pozostali wydawcy usytuowali się w innych dużych polskich miastach. W Poznaniu działają Zakamarki, w Toruniu – Tako, w Gdańsku – EneDueRabe. FRO9 działało w Łodzi, tam też rozwija się od 2010 roku wydawnictwo Ładne Halo, w Krakowie funkcjonuje Czerwony Konik, a we Wrocławiu – Format.

Przypisy

  1. O problemach związanych z ustaleniem kolejnych wydań poszczególnych tytułów szerzej piszemy w przedmowie do bibliografii.