29. Ławka i ludzie

Wiersz Pawła Marcinkiewicza – zgodnie z tytułem – przedstawia ławkę, usytuowaną gdzieś przed blokiem mieszkalnym, w czasie (dość odległym), kiedy mleczarze wczesnym rankiem dostarczali do mieszkań butelki z mlekiem, milicjanci jeździli na rowerach wigry 3, w telewizji nadawano „Dziennik”. Ławka jest przedmiotem wykonanym rękami ludzkimi. Takie artefakty często bywały przedstawiane w poezji dawnej (np. Na śklenicę malowaną Kaspra Miaskowskiego) i współczesnej (łyżka durszlakowa z wiersza Szare eminencje zachwytu Mirona Białoszewskiego czy Szuflada Zbigniewa Herberta). Obraz ławki u Marcinkiewicza jest jednak skonstruowany w swoisty, przyciągający uwagę sposób, a sam przedmiot obdarzony szczególnymi przymiotami.