16. Meteor

---

Interpretacja

Józef Czechowicz

Przemiany

 

     Żyjesz i jesteś meteorem

     lata całe tętni ciepła krew

     rytmy wystukuje maleńki w piersiach motorek

     od mózgu biegnie do ręki drucik nie nerw 

 

5   Jak na mechanizm przystało

     myśli masz ryte w metalu

     krążą po dziwnych kółkach (nigdy nie wyjdą z tych kółek)

     jesteś system mechanicznie doskonały

     i nagle się coś zepsuło 

 

10 Oto płaczesz

     po kątach trudno znaleźć przeszły tydzień

     linie proste falują — zamiast kwadratów romby

     w każdym głosie słychać w całym bezwstydzie

     Ostatecznego Dnia trąby

 

15 Otworzyły się oczy niebieskie

     widzą razem witrynę sklepową i Sąd

     przenika się nawzajem tłum — archanioły i ludzie

     chmurne morze faluje przez ląd

     ulicami skroś tramwaje w poprzek

20 suną mgliste rydwany

     pod mostami różowe błyskawice choć grudzień

 

     Otworzyły się oczy niebieskie

     widzisz siebie-marynarza w Azji

     a zarazem 3-letniego 5-letniego chłopca

25 na warszawskim podwórku

     i siebie przed maturą w gimnazjum

     namnożyło się tych postaci stoją ogromnym tłumem

     a wszystko to ty

     nie możesz tego objąć szlifowanym w żelazie rozumem 

 

30 Myśli proste falują światy zaćmiewa wichura

     gdzie wiatr dmie — gasną latarnie

     trąba w ciemności ponura

     i wołasz

     WŁADYKO PRZYGARNIJ

 

35 Otóż i jesteś umarły

     w mechanizmie poruszają się kółka ale nie te

     przez zepsucie się małej sprężynki

     spadłeś piękny meteorze

     na zupełnie inną planetę

 

Pierwodruk: 1925.

 

Tekst wg: Józef Czechowicz, Pisma zebrane, t. 1: Wiersze i poematy, oprac. Józef Franciszek Fert, Lublin 2012, s. 33–34.