16. Meteor

Druga wizja wprowadza odmienną perspektywę. Czechowicz zbudował ją za pomocą jukstapozycji, którą często posługiwali się awangardowi poeci. Stworzony za jej pomocą ciąg następujących po sobie obrazów przedstawia różne wcielenia bohatera lirycznego. Nie jest to jednak seria retrospekcji, która ukazuje poszczególne epizody z jego życia, mowa tutaj bowiem o wielu osobach: „namnożyło się tych postaci stoją ogromnym tłumem / a wszystko to ty”. Takie ujęcie wyraźnie wykracza poza dualistyczny horyzont, który został nakreślony we wcześniejszym fragmencie za pomocą paraleli. Zderzenie bohatera z różnymi wariantami „ja” prowadzi do rozmycia jego tożsamości, która rozszczepia się na wiele wcieleń z różnych wymiarów czasowych i przestrzennych. Seria tych zestawionych w jednym obrazie „przemian” wytrąciła go z pozornie stabilnego świata i postawiła w sytuacji, której „nie może […] objąć szlifowanym w żelazie rozumem”. Przy pomocy paraleli oraz jukstapozycji Czechowicz opisuje zatem skomplikowaną sytuację nowoczesnego człowieka, który został wytrącony z dotychczasowych ram egzystencji i zrozumiał, jak kruche było wyznawane przez niego wyobrażenie porządku. Z tego względu bohater wiersza zostaje nazwany „meteorem”, który – co znamienne – nie ulega unicestwieniu, lecz trafia „na zupełnie inną planetę”. Astronomiczna metafora przenosi problematykę eschatologiczną poza krąg wyobrażeń religijnych, a jednocześnie pozwala na nakreślenie wizji uniwersum, w którym jedyną stałą i pewną rzeczą są tytułowe „przemiany”.

Wskaż związek między użytymi środkami a tematyką wiersza (jukstapozycja)