32. Notatki do interpretacji

Tomasz Różycki

Metamorfozy

 

Barbarze

 

     Jakże lekko żyjemy! Ponad horyzontem

     znów dymił stary wulkan, podobno uśpiony.

     Mówią, że czas wybuchnie, tak jak było wcześniej,

     sąsiedzi się pakują, rząd zamyka przejścia,

 

5   na naszych drzwiach namalowano nocą znaki,

     lecz my żyjemy lekko. Już nas tyle razy

     miał pochwycić i nie mógł, zmienialiśmy postać.

     Kiedy przyszedł jak wybuch, staliśmy się cieniem,

 

     kiedy przyszedł jak podmuch, weszliśmy do ziemi,

10 kiedy był jako pociąg, my byliśmy dymem,

     kiedy przyszedł jak strzelec, byliśmy oddechem,

     piórkiem nad gruzowiskiem, głosem wołającym

 

     dzieci, chodźcie do domu. Skreśloną literą

     w podpisanym wyroku. Tańcem drobin kurzu

15 gdy wyniesiono meble, ich bardzo powolnym,

     szczęśliwym opadaniem, gwiazdą ich podróży.

 

Pierwodruk: 2016.

 

Wiersz z tomu Litery; tekst wg: Tomasz Różycki, Wiersze wybrane, Kraków 2018, s. 178.