33. Odrastanie topoli

Czy jednak nasza wiedza na temat profesjonalnych kompetencji autorki pozwala wyjaśnić coś więcej w interpretowanym wierszu? Owszem, pozwala wskazać źródła terminologii botanicznej czy dendrologicznej, ale subtelny sposób jej wykorzystania, chociażby w metaforyce, nie zależy od posiadanego stopnia naukowego. 

Można by więc dyskutować z takimi konstatacjami, jak ta z ostatniego zdania fragmentu szkicu Pawła Mackiewicza, którego sposób myślenia zbliża się do tego, co powyżej odczytaliśmy z samego wiersza:

 

Podmiot ludzki spotyka się w czasie z dendrologicznym podmiotem, lecz spotkanie to nie prowadzi do współistnienia, solidarności równoległych egzystencji, uzgodnienia pokrewnych równoczesności. Nawet metafora – personifikacja: drzewo przyjmuje role matki i córki – nie zbliża człowieka do drzewa. Czas ossowskiej topoli jest czasem wyobrażonym w oparciu o wiedzę botanika o rozwoju gatunku. [1]

 

Czas, o którym pisze Zajączkowska, jest czasem doświadczonym, nieopisanym na podstawie studiów, badań, ale dostrzeżonym przez wnikliwe oko, przez podmiotowe spojrzenie. Wiedza autorki o świecie nie sprowadza się do jego biologicznej natury, bo przecież – jak pisze Mackiewicz – w jej pisarstwie jest obecny autonomiczny podmiot ludzki.

Przypisy

  1. Paweł Mackiewicz, Uzwierzęcenie [recenzja tomiku Piach], „Nowe Książki” 2001 nr 5, s. 39.