01. Umieranie Ukochanych, zawsze śmierć

Paradoksalne pozostaje to, że osierocony syn, który sam jest częściowo sprawcą faktów przez siebie nazywanych, wykonawcą opisanych w pierwszych dwu strofach czynności – widzi je jako niemożliwe. Zapisuje je jako najgłębszy [dysonans poznawczy|→] dysonans poznawczy. Siebie samego jako innego zapisuje, wykonując pośmiertne prace. Pierwsza część wiersza to zatem notowanie niemożliwego, przekraczającego wyobraźnię i nieprzyjętego do wiadomości albo przyjętego jedynie w mechaniczny sposób – zarejestrowanego, acz nie uwewnętrznionego.