36. Wściekłość i przemoc

Również oprawcy, „myśliwi” okazują się być ofiarami tego potwornego rytuału społecznej nagonki, bo uzależnili się od „polowania”, od poczucia siły, którą odnajdują w grupie upojonej wściekłością. Jednak w istocie: „nie mają już nic. są spętani. choć o tym nie wiedzą” (w. 20).

Wiersz Bartłomieja Majzla stanowi ciekawe wyzwanie interpretacyjne. Pozornie prosta sytuacja liryczna, „myśliwski obrazek” opowiedziany z perspektywy zwierzęcia, na które się poluje, okazuje się parabolą prezentującą ważny problem społeczny. Przemoc pod najróżniejszymi postaciami, wszechobecna i odwieczna, infekuje wszystkich – prześladowców i ofiary.

Potencjalny kontekst interpretacyjny: Edward Stachura, Człowiek człowiekowi