JEROZOLIMSKA/FRANCISZKAŃSKA

Rywka Lipszyc

V B, JA

20 II 1944: „Ach, Boże, jak to okropnie było wstawać tak wcześnie w sobotę!… Tak mnie dławiło!… Gdy szłam przez róg Jerozolimskiej i Franciszkańskiej przy drutach (żołnierz patrzał na getto), zdawało mi się, że tylko na mnie patrzy i ma satysfakcję, że i ja także idę… Ach, Boże, tego uczucia nigdy nie zapomnę, tak mi źle było, tak ciasno, płakać mi się chciało!… Płakać… płakać… Patrzyłam, jak ludzie idą do resortów, tak jak zwykle. Ten dzień, ten święty, ten Boski dzień jest dla nich zwykłym, normalnym dniem powszednim… Boże, i ja się między nimi znalazłam?”(s. 133).