LESZNO 58

Henryk Bryskier

ONI, II

„Po zlikwidowaniu oddziału PCK bezrobotni kierownicy postanowili w miejsce Pogotowia Ratunkowego (przy ul. Leszno) mającego ulec likwidacji, zorganizować ‘Żydowskie Pogotowie Ratunkowe’, które by wypełniało skumulowany program poprzedniego PCK i Pogotowia Ratunkowego, które w getcie pomocy nie udzielało.” (s. 122)

ONI, II/III/IV

„Przedwojenne polskie Pogotowie Ratunkowe, zanim opuściło obszar getta i pozostawiło swoją własność, nieruchomość przy ul. Leszno 58 do dyspozycji RŻ [Rady Żydowskiej], zajmowało się wyłącznie imprezami dochodowymi, które polegały na tym, że karetki pogotowia za sowitą opłatą podejmowały się wywożenia z getta chorych lub symulantów do uzdrowiska w Otwocku, gdzie oprócz getta, było jeszcze dobre powietrze i nadzieja spokojniejszego bytowania. Po opuszczeniu getta Wydział Zdrowia usadowił się w gmachu b Pogotowia Ratunkowego, gdzie również zorganizowano pod auspicjami IKH [Idishe Krankheit Hilfe] ‘Żydowską Pomoc Lekarską’ zwaną ‘Niebieskim Pogotowiem’, co pochodziło od niebieskich czapek funkcjonariuszy. Czynność tego pogotowia przejawiała się przede wszystkim w przewożeniu chorych do szpitala na odpowiednio do tego celu zbudowanej rykszy z noszami, pedałowanej przez dwóch sanitariuszy. Podczas akcji wysiedleńczej intensywnie zajmowali się zwożeniem rannych z ulic i podwórek do szpitala, względnie udzielali pomocy na miejscu. Po likwidacji małego getta pozostali na swoim miejscu i zostali objęci przez ‘szop’ Toebbensa, w którym nadal spełniali lokalnie służbę sanitarną.” (s. 124-125)