LIMANOWSKIEGO 47

Dawid Sierakowiak

ONI, II A

1 czerwca 1941 r.: „Wydarzył się dziś fatalny wypadek. Na Limanowskiego [47], ulicy, której jezdnia jest wyłączona z getta, jeden dziesięcioletni chłopiec w zabawie cisnął kamieniem poprzez druty na drugi trotuar i trafił w przejeżdżający tramwaj, w którym wybił szybę. Natychmiast zabroniono Żydom chodzić po zadrutowanych ulicach, chłopca zabrała na razie żydowska policja, a [Mordechaj Chaim] Rumkowski latał jak szalony. Oby nic złego z tego nie wynikło. W każdym razie żyje się w strachu.” (s. 148-149)

Józef Zelkowicz

ONI, IV (4.09.1942)
„Dom przy ul. Limanowskiego 47 też eksplodował.
Są takie dzieci, które należą nie tylko do swoich rodziców, ale do całego domu. Takie dzieci są i ładne, i mądre ponad swój wiek. Takim dzieckiem, dzieckiem maskotką, był Rysiek Fajn. Zarówno sąsiedzi, jak i obcy nie mogli się powstrzymać, żeby nie pogładzić go po mądrej główce, żeby nie zatrzymać się i nie zagadnąć (s. 178).
[…] Ponieważ Rysiek Fajn traktowany był jak dziecko przynależące do całego domu, nikt z sąsiadów nie potrafił znieść ani widoku jego ojca w dzikiej rozpaczy bijącego głową w ścianę, ani słuchać rozdzierającego krzyku Rysiowej matki.
Dlatego też dom numer 47 eksplodował.”(s. 179)