MODLIN (poza Warszawą)

Ita Dimant

JA/ONI, IIIA

„Widziałam dziś w tym domu w mundurze policjanta – i to wyższej rangi – byłego szwagra mojej przyjaciółki Helki (ją samą widziałam ostatni raz w pierwszych dniach akcji wysiedleńczej, gdy przyszła do tego domu z drugim swoim mężem – pierwszy dla którego uciekła z domu, poległ pod Modlinem w 1939 r. – by się starać o wydobycie swych rodziców z Umschlagu. Jak zginęła, kiedy i gdzie – nie wiem), który był wielkim przyjacielem mego ojca. Proszę, by go zawołano, i oczywiście zostaję wpuszczona.” (s. 72-73)