OBOŹNA

Henryk Bryskier

JA, I

„Do sprzątania gruzów, jezdni, jako też wynoszenia muzealnych eksponatów, bibliotek i dzieł sztuki względnie do wynoszenia mebli i urządzeń z mieszkań żydowskich, chwytano na ulicach przechodniów Żydów. Po całodziennej pracy, bez pożywienia, wracano do domów w podartym odzieniu, z podsiniaczonymi oczyma i urazami na całym ciele. Kto miał nieszczęście dostać się do robót w ogrodzie sejmowym lub parku samochodowym przy ul. Oboźnej, ten odczuł na własnym ciele niemieckie wychowawcze metody pracy.” (s. 21-22)

Emanuel Ringelblum

ONI, I

„Ostatnio skończył się spektakl w Sejmie, jak również na Oboźnej. Mówi się także, że mniej łapią do robót. Trudno ocenić, czy jest to przemiana psychologiczna, rzekomy rezultat rozmów w Krakowie, czy też jest to prawda.” (s. 93)