25. Odkrycia lekturowe czytelnika

Kolejna niejasność może nas zatrzymać w dwóch kolejnych wersach: „On Imperator własnych rąk i głowy / On Wielkorządca własnego oddechu” (w. 5–6). Czy użycie słów określających osobę wszechwładną służy tu jedynie po to, by podkreślić odzyskanie przez Barabasza wolności osobistej? Czy jednoznaczne kojarzenie ich z władzą absolutną sprawowaną nad innymi nie ma podtrzymać w czytelnikach dystansu wobec postaci, z którą niekoniecznie powinni się solidaryzować?

Interpretacja wywiedziona z tych początkowych pytań i wątpliwości może koncentrować się wokół kwestii zasłużonej lub niezasłużonej „drugiej szansy”, jaką otrzymuje człowiek, lub wokół poetyckich sposobów skłaniania czytelnika do przyjęcia określonych postaw wobec tytułowej postaci.

Przypuszczalnie nasze spotkanie z wierszem będzie przebiegać jeszcze inaczej. Mogą pojawiać się odczytania niezależne od jakichkolwiek kontekstów zasygnalizowanych w tekście, na przykład akcentujące uniwersalizm przeżyć, wspólnotę ludzkich doświadczeń. Wówczas znika z nich biblijny „Barabasz”, pojawia się po prostu „człowiek”.