OZORKÓW – ŁÓDŹ [TRASA]

Dawid Sierakowiak

III B,   ONI

25 maja 1942 r.:  „W dalszym ciągu przysiedlają Żydów z okolicznych miasteczek (Brzeziny, Ozorków i inne). Wysiedlenie wstrzymane. Nawet ta szansa na wydobycie się z getta zabrana.” (s. 257)

22 sierpnia 1942 r.:   „Tej nocy przybył do getta transport Żydów z Ozorkowa. Wprawdzie wyglądają po dziadowsku, ale jedzenia mieli.” (s. 308)

Heniek Fogiel

ONI, III B  (21.05.1942)

„Dziś przyjechało do getta paręset osób z Ozorkowa spod Litzmannstadt. Tam już pięć tygodni nie wiedzą, gdzie się podziały ich dzieci, matki cały dzień chodzą po ulicach i płaczą, tragedia nie do opisania. Wszystkich Żydów z Brzezin, Pabianic wysyłają do getta z powrotem, ale nie wiadomo dokąd? Tak to robią z nas wiatraki, kręcąc nami w tę i tamtą stronę.” (s. 59)

ONI, III B (23.08.1942)

„Do getta znów przyjechało parę tysięcy osób z Ozorkowa, Wielunia, resztki z Pabianic! A do getta tymczasem warzywa nie nadchodzą, mało bardzo kartofli i prowiantu! Głód w gecie większy jak w czasie przednówka.” (s. 99)

Lolek Lubiński

JA/ONI, II A
Niedziela, 19 stycznia 1941 r.
„Słyszałem, że przyjechała delegacja najstarszych Żydów z prowincji, tj. z Pabianic, Łasku, Zduńskiej Woli, Ozorkowa, Łęczycy itd., i miała konferencję u Rumkowskiego [Bałucki Rynek], zarzucając mu, że on spowodował ten stan Żydów w Litzmannstadt, w jakim się dziś znajdujemy. A to z powodu, że nie pozwolił przysyłać paczek, że zatrzymał cały sztmukel itp”. (s. 34,35).