PROSTA 34
I (październik 1940), JA
„Myśmy zamienili nasze mieszkanie na jeden skromny pokoik, dopłacając 2 tys. złotych. Pokój mieścił się na ul. Prostej 34. Wąska, brudna ulica, gdzie brud i smród panował bezkonkurencyjnie […] gdy tylko urządziliśmy się, tzn. że lwia część mebli spoczęła w piwnicy, nadszedł nowy plan ghetta, który nas wykluczał” (s. 36)
Bibliografia
– Mietek Pachter, Umierać też trzeba umieć…, red. B. Engelking, Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, Warszawa 2015.
