02. Retoryczny kunszt miłosnego szaleństwa

Ten typ powiązań, polegających na powtórzeniu wyrazu lub motywu, nazywamy konkatenacją (powiązaniem łańcuchowym). [konkatenacja|→] Zwykle podobny zabieg zabezpiecza przed dezintegracją wypowiedzi, zapewnia jej wewnętrzną koherencję. Co jednak miałoby sprawiać, że wiersz Morsztyna wymaga takiego dodatkowego wsparcia kompozycyjnego? Zauważmy, że manifestuje się ono nie tylko w powiązaniach międzystroficznych, ale również w wewnętrznej strukturze poszczególnych oktaw, [struktura strof|→] gdzie kolejne leksemy i motywy [leksem|→] [motyw|→] są powtarzane, na przykład:

 

Sieć powtórzeń zagęszcza się dodatkowo dzięki śmiałemu użyciu aliteracji, zwłaszcza w strofie trzeciej i czwartej:

 

Winna bym była, gdybym się kochała,

Ale o miłość serce me nie stoi.

Ale nie toż to, jak bym kochać chciała,

Gdy się myśl myślić o miłym nie boi?

Cóż by, gdybym też miłości zarwała?

Nie wiem; ale wiem, że mi pęta stroi.

w. 25–30