SPACEROWA

Dawid Sierakowiak

III A,   JA/ONI

19 kwietnia 1942 r.: „Wylepiono ogromne ogłoszenia o rozpoczynającym się od jutra badaniu przez komisje lekarskie wszystkich niepracujących mieszkańców getta od dziesięciu lat wzwyż. Na razie idzie nasza strona getta w czterech dniach. Nasza ulica [Spacerowa] w środę. Zwolnieni od badania są pracujący, mający kartki z Arbeitseinsatzu na pracę i Niemcy i Czesi. Za niestawienie kara. Chorych sprowadzą sanitariusze.” (s. 231-232)

IV,   JA

5 września 1942 r.: „Moja przenajświętsza, ukochana, wymęczona, błogosławiona, rodzona Matka padła ofiarą krwiożerczej bestii germańskiego hitleryzmu!!! I zupełnie niewinnie, z winy jedynie złego serca dwóch czesko-żydowskich lekarzy, którzy byli u nas i nas badali. Od rana było już dzisiaj niespokojnie na mieście, bo rozeszła się lotem błyskawicy wiadomość, że w nocy brali dzieci i starców, których wsadzano do pustych szpitali, skąd w poniedziałek mają zostać wysiedleni (po 3000 osób dziennie!). Po drugiej, gdy byliśmy już po ugotowanej naprędce obiadowej zupie, zajechały na naszą ulicę [Spacerową] wozy i rolwagi z komisjami lekarskimi, policjantami, strażakami, pielęgniarkami, które rozpoczęły brankę. Zamknięto dom naprzeciwko nas (Spacerowa 8), skąd po półtorej godzinie wydostano troje dzieci. Krzyki, wyczyny, walki i płacze matek oraz całej asystującej ulicy były nie do opisania. Rodzice zabieranych dzieci formalnie szalały [!].” (s. 318-319)

IV,   JA

6 września 1942 r.: „Na naszej ulicy [Spacerowej], która jest tuż przy szpitalu, cały dzień lament z przeciągających żałobnych wozów i pieszych konduktów ofiar.” (s. 323)