Aleksander Hieronim Gołębiewski

Farmaceuta; syn Antoniego Gołębiewskiego i Aleksandry Cecylii z Rajnerów; urodzony 30 września 1892 roku w Lublinie; zmarł 8 lipca 1942 w G’uzor w Uzbeckiej Republice.

Jako młody człowiek wyjechał do Stanów Zjednoczonych Ameryki. W Chicago urodziły się dwie jego córki – Zofia (w 1919) i Jadwiga (w 1920). Następnie wrócił do rodzinnego Lublina. Tam w 1925 przyszedł na świat jego syn Stefan Jan. Matkę swoich dzieci, Janinę Julię Szubiak poślubił dwa lata później 1 czerwca 1927 roku w kościele pod wezwaniem św. Pawła w Lublinie. Podobnie jak jego młodszy brat Kazimierz, Aleksander prowadził aptekę.

W czasie II wojny światowej prawdopodobnie został aresztowany przez NKWD i deportowany w głąb Rosji. W wyniku tzw. układu Sikorski-Majski z 1941 roku wraz z tysiącami innych więźniów został uwolniony w ramach „amnestii” i wcielony do tworzących się oddziałów Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (Armii Andersa).

Zmarł w szpitalu garnizonowym w G’uzor w Uzbeckiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. W karcie zgonu jako przyczynę wpisano zapalenie mięśnia sercowego.