Cecylia Gębicka

Matka Henryka Goldszmita

Córka Józefa (Adolfa) Gębickiego i Miny (Emilii) z Deitszerów; urodzona 14 grudnia 1853 roku w Kaliszu; zmarła 11 lutego 1920 w Warszawie.

akt ur. Cecylii Gębickiej

28 maja 1874 w Kaliszu wyszła za mąż za Józefa Goldszmita i przeniosła się z mężem do Warszawy. Wraz z nimi przeprowadzili się do stolicy rodzice i brat Cecylii. Ojciec ciężko chorował i po kilku latach zmarł, a po jego śmierci w 1877 matka, Mina (Emilia) Deitszer, przeprowadziła się na stałe do córki. Józef jako adwokat przysięgły osiągał wysokie dochody. Sytuacja materialna rodziny zmieniła się jednak w latach dziewięćdziesiątych. W 1892 zmarła matka Cecylii, a w 1896 – mąż. Zmuszona okolicznościami już w 1895 otworzyła w swoim mieszkaniu przy ul. Leszno 18 m. 10 „stancję dla uczennic i uczniów Izraelitów, uczęszczających lub przygotowujących się do gimnazjum i zawodów fachowych” oferując im „korepetycje i troskliwą opiekę” („Izraelita” 1895 nr 3). W następnych latach już „z upoważnienia władz szkolnych” prowadziła pensjonat dla uczniów szkół rządowych i prywatnych pod nowym adresem „Nowosenatorska 6 m. 11. Cecylia cały czas mieszkała z synem; kolejne adresy, które udało się ustalić to: Chłodna (w 1902), Elektoralna 32 (w 1904-1905), Śliska 51 (w 1905), Wielka 83 (w 1912).

Maria Falkowska ustaliła, że Cecylia „dwukrotnie zabiegała o demobilizację syna”, gdy ten w czerwcu 1905 został wysłany na front wojny rosyjsko-japońskiej. („Biuletyn ŻIH” 1997 nr 1). Z kolei podczas wojny polsko-radzieckiej (1919-1920) Henryk, oficer armii polskiej w randze majora, pracując w szpitalu zakaźnym na Kamionku w Warszawie, zaraził się tyfusem plamistym. Matka opiekując się nim w chorobie – sama się zaraziła i w następstwie zmarła. Jej pogrzeb odbył się 13 lutego 1920 roku na cmentarzu wyznania mojżeszowego. Grób nie zachował się.

akt ślubu Cecylii Gębickiej i Józefa Goldszmita po ros.