BONIFRATERSKA 12 (Szpital św. Jana Bożego)

Karol Rotgeber

JA, I

„(…) chwyciwszy za dyszel wózka i zostawiwszy małżonkę i syna mego bez opieki, ruszyliśmy do pobliskiego szpitala na Bonifraterskiej. Okropny to był widok: wózek pośród pustej, gorejącej ulicy. Co sekunda przyszywał powietrze syk lecącego granatu lub pocisku, wśród padających odłamków żelaza. Dotarłem wreszcie, ale niestety drzwi zastałem zamknięte, a na usilne stukanie odpowiedziano mi, że tu przyjmują tylko wojskowych.” (s. 11)

Adina Blady-Szwajger

JA/ONI , I (1-4 IX 1939)

„Tego samego dnia [1 IX 1939] o godzinie ósmej rano spotkaliśmy się z kolegami w szpitalu oo. Bonifratrów (klinika psychiatryczna), żeby odrobić ćwiczenia z psychiatrii. Profesor Mazurkiewicz był obecny. Z naszej grupy – 25 osób – brakowało połowy chłopców. Byli zmobilizowani. Profesor spokojnie prowadził ćwiczenia, kilkakrotnie przerywane alarmem lotniczym. […] Pomimo grozy, która nastała dookoła, mimo szkła, zaściełającego ulice, mimo pierwszych ruin i pierwszych rannych – ćwiczenia trwały do 4 września. Na zakończenie tego dnia profesor powiedział: – Od jutra szpital przechodzi pod zarząd wojska. Zwalniam państwa i uważam ćwiczenia za zaliczone. Zostawcie indeksy do podpisu i – do zobaczenia po wojnie.” (s. 17-18)