BRZEZIŃSKA

Dawid Sierakowiak

JA/ONI, III B

„15 czerwca 1942 r.: […] Dawno już nie byłem na mieście i dziś pierwszy raz widziałem na ul. Brzezińskiej tramwaj osobowy wiozący robotników i urzędników na Marysin. Jest to, jak wszystkie wagony w getcie, jakiś przedhistoryczny klak, otwarty z obydwu stron. Za dwunastoprzejazdowe bilety płaci się markę. Buduje się też tor tramwajowy na Placu Węglowym [Łagiewnicka 29/31 róg Dworskiej 4], aby nadchodzące tramwajem brykiety i węgiel mogły być bezpośrednio „tanio i wygodnie” zsypywane na placu.” (s. 272)

Oskar Rosenfeld

JA/ONI, V B (17.05.1944)

„Naoczni świadkowie opowiadają: dorożka z kilkoma żydowskimi policjantami, z przodującymi funkcjonariuszami, podjeżdża pod Resort Galanterii Drzewnej [Bazarowa 6]. Kilka sekund później – umundurowani wycofali się – pojawia się kierownik resortu, każąc ustawić się robotnikom w szeregu. Żydowska komisja kontroluje wzrokiem, by wyselekcjonować osoby wydające na odpowiednie do ich celu. Dwóch na prawo, pięciu na lewo; trzech na prawo, siedmiu na lewo. Pięciu mężczyzn nadaje się. Robotnicy nie wiedzą, o co chodzi. Wokół resortu rozpowszechniano plotkę, że potrzeba robotników do rozładunku kartofli na Marysinie, a więc o sprawę, która służy gettu. Ledwo zakończył się ten przegląd, a już ofiary zostały odprowadzone przez żydowską policję i dostarczone na Bałucki Rynek. Podobne rzeczy działy się na miejscu rozbiórki przy ul. Brzezińskiej.” (s. 35)