HOŻA (poza gettem)

Emanuel Ringelblum

ONI, I

„Zamknięto szereg ulic, osadzono w więzieniu Polaków ze Wspólnej, Hożej i z innych ulic.” (s. 91)

„Wielkie zaniepokojenie w ostatnich dniach (20 sierpnia [1940]) z powodu decyzji o utworzeniu żydowskiej części miasta. Ludność żydowska dopatruje się w tym getta. Wyrzucają wszystkich z kamienic na Koszykowej, Hożej i Marszałkowskiej. Nie pozwalają zabrać dobytku domowego, hossa na mieszkania. 150 za izbę.” (s. 115)

„Słyszałem o pewnym Niemcu, który na widok Żyda schodzącego z chodnika na Hożej zapytał go, dlaczego to uczynił. Ujął go za rękę i odprowadził do mieszkania. Inny zaś już z daleka dawał znak ręką, żeby Żyd zszedł z chodnika. Zmusza to Żydów do chodzenia w tamtych rejonach zygzakiem, z chodnika po jednej stronie na chodnik po drugiej stronie i z powrotem.” (s. 143)

„Opowiadano mi o jednym, który siedem razy przeprowadzał się z powodu zmieniania granic getta. Inny cztery razy: wysiedlony z Hożej, Freta, Grzybowskiej 68 i stamtąd po raz czwarty.” (s. 159)