JEZIORNA

Ita Dimant

Ja, I.

„Pojechałyśmy z Frydą na wieś do mego ojca i przywiozłyśmy trochę kartofli, które kupiłam u miejscowych chłopów i warzywa. “No, no, no, co się z tej rabinówny zrobiło – kiwali głowami. – Cała matka, tylko nie tak ładna, ale wcale do Żydówki niepodobna.” (s. 9)

Ja/Oni, II A
02.1941: „W końcu lutego 1941 r. wysiedlona została wieś mego ojca [Jeziorna]. On sam zdołał jeszcze przedtem w taksówce bogatego gospodarza – który za grube pieniądze ją wynajął – uciec do Warszawy i w tej sposób uniknął kwarantanny w byłym Szpitalu św. Zofii na roku Żelaznej i Nowolipia. Wszyscy wysiedleńcy, zanim zostali wpuszczeni do getta, przechodzili parówkę i kwarantannę (żeby broń Boże, nie przynieśli ze sobą zarazków… koń by się uśmiał).” (s. 23-24)