MIŁA 59

Abraham Lewin

JA/ONI, IV A (04.11.1942)

„Garstka pozostałych Żydów jest poruszona. Stało się tu jakby nieco luźniej. Mówią stale o sklepach, kinie, teatrze, o tym, o tamtym, z czego wynika, iż w ciągu najbliższych miesięcy dadzą nam nieco odsapnąć. Opowiadają, iż będzie można zajmować mieszkania na wszystkich ulicach getta. Co prawda jest ich mało, ale każdy będzie się mógł urządzić tam, gdzie będzie chciał, a nie jak obecnie, kiedy każdy szop ma swoją kamienicę lub bloki domów, w których są skupieni wszyscy robotnicy danego szopu. My np. jesteśmy skoncentrowani przy Miłej w domach nr 54, 56, 64, 68, 61, 59. Znów będą upominać się o komorne. To wszystko sprawia wrażenie, jak gdyby Niemcy mieli zamiar ożywić malutkie getto.” (s. 241)

Perec Opoczyński

ONI, II A

„Członkowie obróconej w perzynę w czasie bombardowania kooperatywy szewców „Mechaniczny but” przy Miłej 59, 25 stycznia dostarczyli Komisji plan utworzenia kooperatywy z kilku grup pracowniczych po dwadzieścia osób każda. Każda grupa miała przydzielone zadania i mogła wyrabiać od 30 do 40 par butów, w zależności od rodzaju produkcji. Planowano utworzyć do dziesięciu grup lub brygad, które dziennie produkowałyby od 300 do 400 par butów.” (Szopy, s. 440)