PABIANICE (poza Łodzią)

Dawid Sierakowiak

III B,   ONI

19 maja 1942 r.: „Żydzi, którzy przybyli z Pabianic, zostali tam „stemplowani” i podzieleni na dwie kategorie: zdolnych i niezdolnych do pracy. Tu przysłano tylko zdolnych do pracy.” (s. 254)

20 maja 1942 r.: „Mówi się o jakimś ogromnym getcie dla wszystkich Żydów w Reichu, ale tylko dla pracujących. Co Niemcy robią z dziećmi i niezdolnymi do pracy, nie wiadomo. Także pabianiczanie nie wiedzą nic o swoich starcach, chorych i dzieciach. [W Pabianicach – A.S.] odrywano dzieci od matek w najbrutalniejszy sposób. Nie jesteśmy wcale uważani za ludzi. Bydło do pracy lub na rzeź. Nikt z przybyłych nie wie, co się stało z wysiedlonymi z Łodzi Żydami, chociaż o wysiedleniu słyszeli. Nikt nie jest teraz nigdzie pewnym. Gonią Żydów po całej Rzeszy z miejsca na miejsce.” (s. 255)

IV,   ONI

6 września 1942 r.: „Zbudowano na Bazarnej [tj. na pl. Bazarowym – A.S.] ogromną szubienicę, na której mają powiesić podobno dwudziestu kilku pabianiczan, którzy uciekli swego czasu z Pabianic przed wysiedleniem, ale diabli wiedzą, na co ta szubienica jeszcze im się przyda.” (s. 323)