02. Retoryczny kunszt miłosnego szaleństwa
O wewnętrznej spoistości tekstu decyduje jednak nie tylko zastosowanie wyszukanych i skomplikowanych strof, ale również system wzajemnych powiązań między nimi. Oto każda z nich wprowadza w zakończeniu motyw, który zostaje podjęty w inicjalnym wersie strofy kolejnej, na przykład:
[…]
Przecię wraz i smak, i żal serce czuje.
//
Jeśli to nie żal ni smaczne ochłody,
[…]
w. 8–9
[…]
Pewnie mię to myśl i zły humor suszy.
//
Lecz jeśli to myśl, o czymże wżdy myślę?
[…]
w. 16–17
[…]
Myślę, lecz jeśli myślić jest to wina,
Nie ze mnie, ale z myśli jest przyczyna.
//
Winna bym była, gdybym się kochała,
[…]
w. 23–25
