Wydawnictwo Sonzogno z Mediolanu

Katarzyna Biernacka-Licznar

Przekład Quo vadis ukazał się w roku 1900 także w innym mediolańskim wydawnictwie, Sonzogno, które było spółką komandytowo-akcyjną założoną w XVIII wieku, a jej głównym komplementariuszem był Edoardo Sonzogno. Na początku XX wieku właściciel wydawnictwa z powodu częstych pobytów w Paryżu i rozwijającej się konkurencji pomiędzy mediolańskimi wydawcami podjął decyzję o zmianie struktury spółki, pozbywając się części udziałów, co doprowadziło do zbycia firmy w roku 1913 na rzecz Riccarda Sonzogna i Alberta Matarellego. Nagła śmierć Riccarda spowodowała, że cała spółka znalazła się w rękach Matarellego, i choć Edoardo Sonzogno domagał się w sądzie sprawiedliwości, próbując dowieść, że w roku 1913 został oszukany, to sprawy nie wygrał, a jedynym właścicielem pozostał Alberto Matarelli.

W chwili gdy nastała we Włoszech moda na Quo vadis, wydawnictwo Sonzogno specjalizowało się w wydawaniu poczytnych powieści, m.in. Ponsona du Terraila, Jules’a Verne’a, Emilia Salgariego i Baronowej Orczy (Caccia 2013: 294). Przekład utworu Sienkiewicza powierzono w Sonzogno Paolowi Valerze, pisarzowi i tłumaczowi, od dzieciństwa związanemu z Mediolanem^[1]. W chwili publikacji Valera był już doświadczonym dziennikarzem i pisarzem, znającym dobrze języki francuski i angielski (przez kilka lat przebywał w Londynie). Wersja Valery była kilkakrotnie wznawiania w wydawnictwie Sonzogno, miało to miejsce w latach 1915, 1925, 1926 i po raz ostatni w roku 1951.