MIODOWA

Emanuel Ringelblum

ONI, I

„W Warszawie na Miodowej łobuzeria znalazła sobie nowy sposób zarobkowania. Jeden zrywa przechodzącemu Żydowi kapelusz, drugi szybko go łapie, a trzeci gotów go kupić za 40 (dysków [?], tj. dziesiątek) groszy.” (s. 45)

 

Adina Blady-Szwajger

JA/ONI, VI A

„Byli też mali gazeciarze. I to jest bardzo piękna karta historii. Bo gazeciarzy ukrywali ich mali koledzy. Gazeciarze z aryjskiej strony. Nawet ja nie wiem dokładnie, jak wyglądały ich kryjówki. To było gdzieś w ruinach na Miodowej. Ale ci „opiekunowie” nie dopuszczali nikogo do samej kryjówki.

Mówili, że chociaż mają do mnie zaufanie, to tak jest lepiej. Więc przychodziłam o umówionej godzinie w te ruiny i stałam. To było zawsze o zmroku.

I nagle dookoła mnie robiło się rojno. Małe figurki wychodziły gdzieś z cienia. Jak szczury. Prawie nie rozmawiali. Podchodzili, pozwalali się dotknąć.

Najstarszy brał pieniądze. I trochę słodyczy, które udawało mi się kupić. I znikali bezszelestnie. Znów jak szczury. Nie wiedziałam nigdy jak i gdzie.” (s. 229)

ADRESY:

– Miodowa 21,    – Plac Krasińskich/Miodowa,   – róg ulic Senatorska/Miodowa