Rola wizualiów w naukowych kolekcjach cyfrowych
Istotną cechą mechanizmów narracyjnych w kolekcji cyfrowej są wizualia rozumiane bardzo szeroko. Są to zarówno obrazy, zdjęcia obiektów jak grafiki, ikonografiki czy mapy. Mogą one pełnić kilka funkcji:
- być dopowiedzeniem do fragmentu tekstu,
- uwypuklać ukryte bądź dodatkowe sensy (jak w przypadku relacji między obrazem a fragmentem w Sienkiewiczu ponowoczesnym czy mapy w tej samej kolekcji),
- mogą stanowić samodzielny element kolekcji zawierający informacje (np. drzewa genealogiczne w Korzeniach Janusza Korczaka), pełnić rolę linku (Konstelacje modernizmu),
- pełnić funkcję nawigacyjną (zdjęcia pałacu w Oblęgorku z kolekcji Sienkiewicz ponowoczesny czy mapa główna z Atlasu Polskiego Romantyzmu),
- wreszcie mogą być ilustracją, elementem wzbogacającym tekst.
Il. 18 Ekran wyboru fragmentu artykułu z kolekcji „Sienkiewicz ponowoczesny”, źródło: www.nplp.pl
Wszystkie pełnione przez wizualia funkcje należy rozpatrywać właśnie jako mechanizmy narracyjne oraz nośniki dodatkowych treści a nie wyłącznie ilustracje. Stanowią bowiem integralną część kolekcji i bez nich opowieść nie byłaby pełna. Co więcej, często pełnią podwójne funkcje. Obrazy oraz liczne artefakty zamieszczone w Sienkiewiczu ponowoczesnym są prezentacją niezwykłych zbiorów Muzeum Narodowego w Kielcach, które użyczyło licencji na ich wykorzystanie upowszechniając w ten sposób swoje znakomite zbiory malarstwa i sztuki użytkowej. Mapy z kolei nie zawsze są kartograficznym odwzorowaniem przestrzeni, bywają również artystycznym odwzorowaniem subiektywnego postrzegania przestrzeni (mapy w Sienkiewiczu ponowoczesnym).
